yedi rengi görmeyen bir çocuktum büyüdüm
gölge gibi bedensiz bir hayata büründüm
insan yüzü görmeyen bir diyara sürüldüm
yarını hiç bilmeyen bir dündüm bir bugündüm

kapat perdelerimi
artık güneş girmesin kimse beni bilmesin
kapat perdelerimi
kalbin beni sevmesin derdim sana geçmesin

sussun istiyorsun şu koca kalabalık
bomboş olsun sokaklar çalmasın telefonun
hiç kimse özlemesin gelmesinler kapına
ihtiyacın yok çünkü yeni bir hatıraya