Resimlerin Görüntülenmesine İzin Verilmiyor.
Üye Ol ya da
Giriş YapKendimden yoruldum Sürekli maske takmaktan
İçim Kan ağlarken İnsanlara gülmekten yoruldum
Çok sinirliyken bile Sakin olma zorunluluğundan yoruldum
Hıçkırarak ağlamak isterken Gözyaşlarımı içime akıtmaktan
Delice severken içimden dağlara denizlere Hoyratça esen rüzgara toprağa kuşlara Seviyorum diye haykırmak isterken Susmaktan yoruldum
Mavinin her tonunda kaybolmak isterken Siyaha esir olmaktan yoruldum Kendimden yoruldum
Hep güçlü olmak ne zordur Hep sorumluluk sahibi olmak
Her zaman haklı olmak Herseyi bilmek zorunda olmak
Ruhum yoruldu Çoçukken genç olmak Gençken olgun olmak
Çok zor yoruldum
Çabuk tükettim ömrümü
Yarınlarımı.....
Umutlarımı.....
Duygularımı.......
Geri dönüşü olmayan bir tüneldeyim Oyunun adı hayat
Başrolde ben
Yardımcı oyuncular sevgi, aşk, acı, geçmiş
Senaryo konusu Herseye ragmen Mutlu Olma Sanatı
Ve oyun bitti..perdeler indi ışıklar söndü
Kendimden yoruldum. Artık tutunduğum
Güvendiğim Yanındayken kendm olduğum Maske takma ihtiyacı hissetmediğim Ağlamak istediğimde özgürce ağladığım Haykırmak istediğimde sevgimi
Sınır tanımadan haykırdığım Sen varsın
Artık Oyunun ikici perdesini açtım Her yer ışıl ışıl
Senin sevgin yarınlarım Kendimden yorulduğum yerde seni buldum....................