YaLnızLığa GüLdüm Bu Gece



Gece sessizdi... Ürkütücüydü yalnızlık korkutucuydu.. Oysa ben hiç korkmadım. Sen yoktun ve ben bu yüzden yalnızdım
Ama sen aslında hep vardın. Duyuyordum görüyordum biliyordum.. Yanımda oturmuş beni izliyordun. Hayallere karışıp gözlerimden dinliyordun sözlerimi.. Yaşıyorum işte... Sadece yaşıyorum..

Sen olmadan nasıl yaşanırsa öyle yaşıyorum. Hayallere ne kadar inanılırsa o kadar kanıyorum varlığına. Seviyorum biliyorsun belki duymuyorsun ama biliyorsun. Hissediyorsun hislerimi. Aşk yine bana surat astı gülmüyor bakmıyor gözlerimin içine..

Tutamıyorum zamanı zaman hızla geçiyor. Zaten sensiz zamanlar hep boşa geçiyor. Gecemi gündüzüme karıştırıp Uykular uyanmalara susuyor. Kendimi özlüyorum zamanla. Sensiz aynalar bile beni göstermiyor. Kızıyor sanki bütün evren yalnızlığıma. İstemiyor üzülüp kırılmamı.

Peki sen

Sen istiyormuydun bunları ... Boşver. Ne farkeder

Aynada kendimle konuşmaya başlayalı o kadar da yalnız olmadığımı farkettim. Beni anlayan bir ben oldugunu unutmamalıymışım. Zaten kim yakın olabilirdiki aynalardan başka bu yüze..
Karardı gündüzler Üzgün yüzümü göreli Güneş hiç ugramaz oldu sabahlarıma. Bulutlar şimşeklere karışıp çıkıveriyor aniden. Seviniyorum.
Hayata dokunan birşeyler var etrafımda diye.. Boşuna. Bütün gürültüler kızgınlıklarıma.

O kadar da kötü değildi yalnızlık. Alışmış olmalıyımki izinsiz siniyor içerime. O kadar küstah bir yalnızlık ki bu.. Yalnızlığını kimsenin bilmesini bile istemiyor. Acıtır oldu canımı.

bir yalnızlığım var sanıyordum. Artık o bile beni istemiyor...

Düşün işte

Yalnızlık bile benimle yalnız kalamıyor...

Ben alışık olmamalıydım bunlara. Böyle öğretmedim kendime. NE olursa olsun bir parça bile olsun herhangi bir yerden gülme sebebim olmalı..

Gülmeliyim..

Ne sebep olursa olsun
Saçmalayarak gülmeliyim..

Boşvermeyi bilmeliyim.
Bulduysan sende kendinden birşeyler bu yalnızlıkta..
Şimdi sende gül benimle..

Gülmelisin...

Neden olursa olsun.
Gül işte nedensiz sebepsiz

Öylesine!!
Belki de DELİCE..