Ayrıntılı Konu Bilgileri
Sayfa BaşlığıKonu: Yalnızlığa alışmalı...
Mesaj SayısıMesaj Sayısı: 0 cevap var
OkumaGösterim: 807
Google Özel Arama

« SEVMEK VE SEVMEMEK | bazen »
Sayfa: [1]   Aşağı git

Gönderen Konu: Yalnızlığa alışmalı...  (Okunma sayısı 807 defa)

0 Üye ve 1 Ziyaretçi konuyu incelemekte.

    calaMity

  • Sevilen Üye
  • **
    • Avatar Yok

  • İleti: 29
  • Rep: +0/-0
  • Cinsiyet: Bay
    • Profili Görüntüle
  • Çevrimdışı
Yalnızlığa alışmalı...
« : 11 Eylül 2008, 13:55:56 »


 

bavulları hep toplu durmalı insanın...

bir gün telefonların hiç çalmayabileceği hesaplanmalı...

tül perde arkasından misafir yolu gözlemekten vazgeçmeli...

İhanetlere, terkedilmelere, bir başına bırakılmalara hazırlıklı olmalı...

Yalnızlığa alışmalı...



* * *



Çünkü "omuz omuza" günlerin vakti geçti. dayanışma... günümüz borsasının değer kaybeden hisse senetlerinden biri artık...

bireyin keşif çağı, geride kırık dökük yalnızlıklar bıraktı.

terörün bile bireyselleştiği çağdayız. zaman, birlikten kuvvet doğurma zamanı değil; zaman, tek başına dimdik ayakta kalabilmeyi becerme zamanıdır.



* * *



İşte o yüzden alışmalı yalnızlığa...

sokaklar dolusu ıssızlıkla başbaşa yaşamayı göze almalı insan... güvendiği dağlardaki karlara bakıp ders çıkarmalı... hüzünlü bir şarkıyla paylaşı¬lan gecelerde başım dayayacak bir omuz arama huylarından vazgeçmeli... sofrada tek tabağa, tabakta az yemeğe alışmalı...

romanlardan Yalnızlığı yücelten paragraflar asmalı evin en görünür duvarlarına...

"yalnızlık paylaşılmaz/ paylaşılmışsa yalnızlık olmaz" dizeleriyle başlamalı güne...

telesekretere "şu anda size cevap verebilecek kim¬se yok" denmeli, "... belki de hiçbir zaman olmayacak..."

cevapsızlığa, sessizliğe ısınmalı...



* * *



oysa sessizlik haksızlığa alkıştır.

haklılığın onuru yaşatır insanı... susmanın utancı öldürür.

o yüzden en sessiz gecelerde ''doğruydu, yaptım"la teselli bulmalı insan...

feryada komşuların yetişmemesine, soğuk duvar diplerinde sessizce ağlaşmaya alışmalı... kendiyle hesaplaşmaya çalışmalı...

gece yastıkla ağlaşmaya, sabah aynayla gülüşmeye, kendiyle hüzünlenip, kendiyle keyiflenmeye hazır olmalı...

hep başını alıp gidebilecek kadar cesur, ama hep kalıp savaşacakmış kadar gözüpek olabilmeli...

sessizliği, sese dönüştürebilmeli...



* * *



ve sırt çantasını her daim hazır tutmalı insan...

yollarla barışmalı...

Yalnızlığa alışmalı...
Mesajı Paylaş | Kayıtlı
Mum ateşe gönül vermiş ateş onu eritip tüketsede razıymış çünkü seviyormuş...Bu sevgiye hayatını adayan mumun tek korkusu ise eridiğinde ateşin sönmesiymiş...
Sayfa: [1]   Yukarı git
« SEVMEK VE SEVMEMEK | bazen »

* Konuyu Paylaş

Paylaş delicious Paylaş digg Paylaş facebook Paylaş furl Paylaş linkedin Paylaş myspace Paylaş reddit Paylaş stumble Paylaş technorati Paylaş twitter
 

Benzer Konular

  Konu / Başlatan Yanıt Son İleti
0 Yanıt
1071 Gösterim 		Son İleti 17 Nisan 2007, 12:25:23
Gönderen: Sut@nesi
0 Yanıt
685 Gösterim 		Son İleti 12 Temmuz 2008, 04:31:07
Gönderen: suzim