YALNIZ BİR OPERA
ölü bir yılan gibi yatıyordu aramızda
yorgun, kirli ve umutsuz geçmisim
oysa bilmediğin bir sey vardı sevgilim
Ben sende bütün asklarımı temize çektim
imrendiğin, öfkelendiğin
kızdığın, ya da kıskandığın diyelim
yani yasamıslık sandığın
Geçmisim
dile dökülmeyenin tenhalığında
kaçırılan bakıslarda
gündeliğin basıbos ayrıntılarında
zaman zaman geri tepip duruyordu. Ve elbet üzerinde durulmuyordu.
Sense kendini hâlâ hayatımdaki herhangi biri sanıyordun,
biraz daha fazla sevdiğim, biraz daha önem verdiğim.
Baslangıçta doğruydu belki. Sıradan bir serüven, rastgele
bir iliski gibi baslayıp, gün günden hayatıma yayılan,
büyüyüp kök salan, benliğimi kavrayıp,
varlığımı ele geçiren bir aska bedellendin.
Ve hâlâ bilmiyordun sevgilim
Ben sende bütün asklarımı temize çektim
Anladığındaysa yapacak tek sey kalmıstı sana
Bütün kazananlar gibi
Terk ettin
Simdi biz neyiz biliyor musun ?
Akıp giden zamana göz kırpan yorgun yıldızlar gibiyiz.
Birbirine uzanamayan
Boslukta iki yalnız yıldız gibi
Acı çekiyor ve kendimize gömülüyoruz
Simdi biz neyiz biliyor musun ?
Yıkıntıların arasında yakınlarını arayan öksüz savas
çocukları gibiyiz. Umut ve korkunun hiçbir anlam
tasımadığı bir dünyada bir sey bulduğunda neyi,
ne yapacağını bilemeyen çocuklar gibi.
Artık hiçbir duygusunu anlayamayan çocuklar gibi
Ve elbet biz de bu askta büyüyecek
Her seyi bir baska aska erteleyeceğiz

Murathan Mungan