Bir yıldızla çiğ tanesi
Paylaştılar karanlığı
Bir ayazla dağ ateşi
Bölüştüler yalnızlığı
Keşke ben de kar olsaydım
Bir dağ bulupta yağsaydım
Efkar dolu bu başımı
Bir omuza yaslasaydım

Yalnızlığım yalnızlığım
Kalp yarası yalnızlığım
Taşı bile yosun sarar
Seni kiminle paylaşayım

Bir rüzgarla gül yaprağı
Yaşadılar bu duyguyu
Bir dalgayla ay ışığı
Seviştiler gece boyu
Bir sarmaşık dal olsaydım
Özlemine sarılsaydım
Tek başına böyle değil
Bir omuzda ağlasaydım


Bir dağ başı yalnızlığı yaşıyorum yeniden...
Dağ başı yalnızlığı ölümden beter.
Hiç kimse aramasa sormasa beni
Sen gelsen yeter...

Huzur ellerinin güzelliğidir.
Gözlerin karşımda mutluluk denizi.
Her sabah soframızda ekmeğimizi
Sen bölsen yeter...

Yüreğim seninle yaylalar kadar serin
Ne bir çizgi hasret, ne bir nokta gam
Yayla dumanı gibi gözlerime her akşam
Sen dolsan yeter...

Bende çaresizlik sonsuz kördüğüm.
Bende sabır, sende naz...
Gündüzünden vazgeçtim, düşümde biraz
Bir yüz görümlüğü sen olsan yeter...

Duymasa da hiç kimse
Şâir gönlümün, sende karar kıldığını.
Ve içimin şerha, şerha yarıldığını
Sen bilsen yeter...

Bir gün duysan bittiğimi, tükendiğimi.
Çıkıp gelsen uzaklardan korkulu ürkek.
Bir incecik dal gibi üzerime titreyerek,
Eğilsen yeter...