UNUTUR MUYUM SENİ?

Sabah rüzgârı öpüyor yüzümü,
Penceremde cıvıl cıvıl kuşlar…
O şarkıdan bu şarkıya geçiyor;
Anlatıyor seni.
Güneş mi? Zorda sanki, henüz doğmadı
Mor dağların ardında sancı çekiyor.
Besbelli ki bir tanem sana,
“Günaydın!” demeye can atıyor.

Birazdan cıvıl cıvıl bir hayat başlayacak,
Sokak sokak adım sesleri duyulacak.
Nazlı güneş doğar doğmaz,
Şehir aydınlanacak.

Şükür keyfim yerinde,
Gözlerimde bildik gülümsemeler…
Anlatılması imkânsız duygular yüreğimde,
Neşem de, sevincim de;
Senden geliyor!

Paylaştığımız bir sevgi var aramızda,
Zehir zıkkım ayrılıklara inat;
Hayata birlikte gülümsüyoruz…
Festivaldi, toplantıydı derken
Yorgun düşsek bile canım,
Mutluluktan uçuyoruz.

Demek ki ilkbaharla birlikte
Bütün dallar çiçek çiçek Kanımız kaynıyor.
Dal uçlarına konmuş avare rüzgâr,
Kuşlarla oynuyor.
Tutkun gönüller birlikte,
Papatya şarkıları okuyor.

Yaşamak güzel bir şey,
Zaman durmalı diyorum.
Geride kalan günlerimi,
Seninle paylaşmak istiyorum.

Papatya’m dinle beni:
Unutur muyum seni?