Vatan sevgisi imandandir, ama yanlis anlasilmasin, vatan sevgisi veya vatansever Milliyetcilik degildir. Ugrunda ölüme gidilen bir vatan varsa ne güzel bir vatandir orasi. Sehadet serbetini icen bir asker ne güzel bir askerdir.
Peki vatan icin ölünmelimi, yasanmalimi? hangisi daha kolay?
Peki ugrunda ölünen vatan bunlara layikmi? Veya bu vatanani sözüm ona yönetenler?
Dünyanin en güclü ordusuna sahibiz demek cok kolay, atip tutmak ne kadar kolay degilmi? Kendimi bildim bile duyariz bu gibi laflari birilerinden. Nutuklari yutup yutup duruyoruz hep. Lafta hep asip kesiyoruz. Iki capulcu Teröriste karsi gelemiyorsa koskoca bir Ordu, vayki halimize. Körpecik bedenler gidiyor bu dünyadan. her ne kadar sehitlik mertebesinde ulassalarda, insan yinede yasamak ister, ailesi icin, sevdigi icin, Allah icin.
Bana göre bu bir nevi soykirimdir. Göz göre göre ilk defa eli silah tutanlari, acemileri tuzaga düsürmek soykirim degildir de nedir? Bu Devleti yönetenler ne güzel yönetiyorlar bizi degilmi, kukla misali. Mademki Demokrasi var ( ki bana göre Demokrasi modern kölelikten baska birsey degildir) o zaman bende düsüncemi söyleyim: Ey Devlet! aklini basina devsir, artik bu Millet Koyun degil ( Sözüm Meclisten Iceri ). Müslüman gencleri tüketemiyeceksiniz.
Allah icimizdeki Teröristlerin serrinden korusun bizleri. Binlerce genc göctü, ve binlercesi göcecek daha.
Ama hep ve hep Vatan Sagoldu, biz ise solduk....