Sen yoksan zaman yok saatler ilerlemiyor artık. Yokluğun dayanılmaz bir zamansızlık halinde işliyor içime.Dakikalara bir yılın ağırlığını yüklediğin yetmezmi?Beklendiğini ve nasıl olsa bekleneceğini bildiğin için gelmiyorsun değilmi?Çektiğim tarifsiz üzüntüler sana kim bilir nasıl bir tat veriyor.Yoksa gelirdin.Böylesine bekletmezdin beni.Zamanın çıldırtan karanlığına itmezdin beni.Bir an için olsa unutabileceğimi düşünsen gelirdin elbette.Ve bir daha ayrılmazdın benden.Gururun seni unutmama razı olmazdı.O zaman kendini unutturmak için gururunu bile ayaklar altına alabilirdin.Oysa şimdi seni unutamadığıma o kadar eminsinki bunları düşünmüyorsun bile.Bütün istediğin git gide artan bir güçle seni yalnız seni sevmem değilmi?
Yakınlarda biri bir şarkı söylüyor.’Bu bir yalan bu bir ceza.Bu bir talan gönlüm bu bir veda.Aşk değil keza.Ne bir tavır ne bir eda.Savur savrul gönlüm bu son elveda.’Zamansızlığımın ortasına hüzünlü bir ses karışıyor.Belki gelirsin diyorum.Böyle bir şarkı gibi girersin odama.Önceleri inanmam geldiğine.Kapıya doğru şüpheli gözlerle bakarım.Sonra sımsıcak bir heyecan sarar kalbimi.Ne söyleyeceğimi bilmem.Gözlerim gözlerine takılır kalır.Gelir yakınımda bir yere oturursun.Verdiğin mutluluğun büyüklüğünü anlarsın gözlerinin içi güler.Sevgiyle uzanır elin tam elimi uzatıp tutacakken yine bir şarkı gibi kaybolursun.Yok yok.Bir şarkı gibi gelme.Hiç bitmeyecekmiş gibi gel hiç gitmeeycekmiş gibi.
Bir gün mutlaka geleceğine inanmak iyi.Bütün bu ümitler güzel.Fakat bir ses var kulaklarımda bana hiç gelmeyeceğini söylüyor.Gelmek için seni unutmamı bekliyorsan,bu hiç gelmeyeceksin demektir.Yada çok geç gelmiş olacaksın.Benden apayrı bir ben olacak karşında.Kulaklarım sesini duymayacak.Gözlerim seni görmeyecek.Kokunu ta içimde hissedemeyceğim.Ellerin bir mermer parçasını tutar gibi tutacak ellerimden.Avuçlarımın soğukluğu yüzümdeki çizgilerin derinliği sana o zaman yaşamadığımı söyleyecek.Ne kadar uğraşsanda seni hatırlamayacağım.Camlaşan ve bütün canlılığını yitirmiş gözlerime korkuyla bakacaksın.Çok istediğin halde dudaklarım seni sevdiğimi söyleyemeyecek.Ansızın korkunç bir paniğe kapılacaksın.Kaçmaya alışkın ayakların seni uzaklaştıracak benden.İçindeki yaşama gücü seni alıp çok uzaklara çok Uzaklar a götürecek.Adımın anılmadığı çok uzaklara…
Unutma.
Ben yoksam zamanda yok.
Unutma.
Nasıl sensizliği ben yaratmadıysam,o zaman tadacağın bensizlikte benim eserim olmayacak..
Yılmaz Keskin