GüLe SeVDaLi BiR GeNçLiK
WEBMASTER SAHASI => Webmaster Kaynaşma Yeri => Site Tanıtımı ve Hostingler => Konuyu başlatan: ulasu61 - 14 Temmuz 2012, 23:39:49
-
Site Adı: Ahmed Hulusi
Site Url: www.ahmedhulusi.org
Site Pr Değeri: 3
Bir sabah Kadıköy’e gitmek üzere vapura binmiştim henüz sis kalkmamıştı. Pencere kenarında etrafı seyrediyordum. Arada bir simit satan küçük çocukların seslerini duyuyordum. Az da bağırmıyorlardı hani, gazete satan çocuklarda karışınca bu seslere sabah işe gittiğimin farkına varıyorum. Sabahın en keyifli anları da bu zamanlar diyebilirim. Mecidiye köy’den geçen otobüs asfalt yolu izleyerek Boğaz Köprüsüne doğru yol alırken yol kenarında yürüyen bir kadın gördüm. Sırtında iyice sarılmış ve sıkıca bağlanmış bir çocuk vardı. Sanki çocuğun ağırlığı altında ezilmişti: Köprüye doğru ağır ağır ilerleyen otobüsle buzun süre yan yana yürüdü. Camdan bir süre bakıştık. Bir müddet sonra o çok geride kalmıştı. Aradan yarım saat geçti geçmedi ben indim vapurdan bir süre yürüdüm ve ne göreyim yine aynı kadın ile karşılaştım o an konuşmak istedim onunla ama nasıl yapacağımı bilmiyordum ben yavaş yavaş yürümeye başladım o ara o da yavaş yürüyordu sanki yanıma gelecek ama çekiniyormuş gibiydi ne istiyordu acaba çok merak ediyordum. Yavaşça ilerledim ona doğru aramızda seksen yüz metre ya vardı ya yoktu ağır ağır ilerliyordum ona doğru birden bana doğru döndü ve o sırada ahiret (http://www.ahmedhulusi.org/yazi/ahiret.htm) hakkında konuşmaya başladı. Başta çok dikkate almadım ama anlattıkça bilgisinin yeterince fazla olduğunun kanısına vardım ve dikkat kesildim beni çok etkilemişti anlattıkları hatta birkaç dakika kendime gelemedim diyebilirim sonrasında siz iyi misiniz diye soran kişi de yine kendisiydi. İyiyim dedim ve arkamı döndüm neden böyle bir şey yaptım ben de anlayamamıştım. Sonra tekrar kadına döndüm bu kadar bilgiye nasıl sahip olduğunu sordum. Bana verdiği cevap şaşırtıcıydı ‘ hiçbir şeyim dünya (http://www.ahmedhulusi.org/yazi/dunyanin-akibeti-gunese-yolculuk.htm) yaşamı ile sınırlı olduğunu düşünmeyin beyefendi dedi ve ekledi eğer düşünebilme özelliği biz insanlara bahşedilmiş bir şey ise nasıl burada olduğumuzu sorgulamak da bize düşer diye devam etti. Ben o sırada işe gitmeyi unuttuğumu dahi söyleyebilirim bir çay bahçesine oturmuşum ve iki çay söylemişim arkadaşlarım beni öğle arasında bulmuşlar orada otururken dalmış bir vaziyette.
Diğer konularda bilgilendirme için sitemizi ziyaret edebilirsiniz http://www.ahmedhulusi.org