Müslümânın özrünü red etmek mekrûhdur. Hadîs-i şerîfde, (Müslümân kardeşinin özrünü kabûl etmemek günâh olur) buyuruldu. Özrü kabûl etmek ve kusûrları af etmek, Allahü teâlânın sıfatlarındandır. Böyle olmayan kimseye, Allahü teâlâ gadab ve azâb eder. Özürde bulunmak üç türlü olur: Niçin yaptım? Veyâ şunun için yaptım. Keşke yapmasaydım demek veyâ yaptım, bir dahâ yapmam demek. Yâhud yapmadım diyerek inkâr etmekdir. Yaptım, bir dahâ yapmam demek, tevbe olur. Mü’min, af etmesi için özür dilemesini bekler. Münâfık, ayipların ortaya çıkmasını ister. Hadîs-i şerîfde, (İffet sâhibi olunuz. Çirkin şeyler yapmayınız. Kadınlarınızı da, afîf yapınız) ve (İffet sâhibi olursanız, kadınlarınız da afîf olur. Ananıza babanıza ihsân ederseniz, çocuklarınız da size ihsân eder. Din kardeşinin özrünü kabûl etmeyen, kevser havzından içmiyecekdir) buyuruldu.
Bu hadîs-i şerîf, din kardeşinin kötülük yaptığını ve özrünün yalan olduğunu bilmiyen kimse içindir. Çünki, bunun özrünü red etmek müslümâna sû-i zan etmek olur. Yalan söylediğini bilerek özrünü kabûl etmek, af olur. Af etmek, vâcib değil, müstehabdır.

alintidir...