Bir dede ile torunu arasında geçen, ömrün ne kadar kısa olduğunu güzel bir dille bizlere hatırlatan sıcacık bir hikayeye kulak vermeye ne dersiniz?
Bir dede ile torununun konuşmalarına kulak veriyoruz:
Torunu, pamuk gibi bembeyaz sakallı, nur yüzlü dedesine merakla soruyor: 'Dedeciğim! Bir insanın ömrü ne kadar olur?'

Dede tatlı bir gülücükle:
Ezanla namaz arası kadar yavrucuğum.' deyince torun: 'Nasıl yani, ömür bu kadar kısa mı?' der.

Dede: 'Evet yavrum. ömür, namazsız ezanla, ezansız namaz arası kadardır.' diye cevap verir. Torun yeniden sorar:

'Namazsız ezan ve ezansız namaz sözlerinden ne kastettiğini anlamadım dedeciğim. Bu ne demek açıklar mısın?'


Dede şefkatle ellerinden tuttuğu torununa:


'Bak yavrum, geçenlerde komşumuzun çocuğu doğdu.

O çocuğun kulağına ezan okundu değil mi? işte o ezanın namazı kılındı mı?Kılınmadı.


O ezan 'Namazsız ezan'dı. insan öldüğü zaman kılınan cenaze namazının da ezanı yoktur.


O da 'Ezansız namaz'dır.

Aslında o namazın ezanı
insan doğunca okunmuştu kulağına.


'Bak ey insan! Doğdun, ama öleceksin, ömür çabuk biter, hayatını iyi değerlendir.


Boşa vakit harcama!' ikazını yapıyordu o ezan.


İşte yavrum öMüR, EZANLA NAMAZ ARASI KADARDIR. Sakın boşa geçirme.


ömrünü dolu dolu yaşa, bir nefes bile boşluk bırakma!