Nafile Yıllar
Bir akşam vakti uğrar yalnızlık buralara
Sen yine yoksun ya ondandır içimdeki bu kargaşa.
Bir sevdaya kapılıp sürüklense de bu gönül ırmak misali serin sulara,
Son bir azimle tutunur belki kıyıdaki bir dala
Kaç zaman aldı bilir misin yeniden ayak basmak kuru toprağa
Kaç yara aldı görür müsün bu beden çırpınırken sarp kayalıklarda
Ya kaç kere güçlendi hisseder misin bu yürek cezalandırılmaya çalışıldıkça
Bilmesen de, görmesen de, hissetmesen de olsun
Yine de senin canın sağ olsun.

Biraz öksürüyorum doğru, sanma ki içim dolu
Göğsümde biriken sadece sevdamın tozu.
Savrulsa da birçoğu sağa sola
Bir tutam yeter gözü yaşartmaya.

Şu anda ya bunu okuyorsun ya da bir başkası
Kaçımızın var ki böyle bir sevdası.
“Ne kadar değer?” diye sorsan da birçok zaman
Nafile geçen yıllar da cabası…