Genç Kalemler", şiir anlayışı konusunda Fecr-i Âti şairlerinden pek ayrılmadılar. Şiirde, konu seçimini şaire bırakmaları, onları, sanat anlayışları bakımından ikiliğe düşürdü; edebiyatı cedide ve fecriati şairlerinin ferdiyetçi sanat anlayışından bütünüyle ayrılamadı. Nitekim, Birinci Dünya ve Kurtuluş savaşı sırasında genç şairler kendi duygu ve hayallerini işlemekten kendilerini alamadılar. Aruzun yerine heceyi getirmeleri, sadece biçim yönünden bir değişiklikti.


Milli edebiyat dönemi şairleri kendilerini kabul ettirmeğe çalıştıkları yıllarda bile (1911-1917) Servetifünun'culardan Tevfik Fikret ve Cenab Şahabeddin üstat sayılıyor, fecriati şairleri de ünlerini sürdürüyorlardı. Bu arada Mehmed Akif de aynı anlayış ve yapıdaki şiirleriyle büyük ün kazanmıştı. Rübab dergisindeki bazı genç şairler (Halit Fahri, Selâhaddin Enis, Hakkı Tahsin, Orhan Seyfi v.d.), "Nayiler" adıyla ortaya çıktılar.

Eski şairlerin şiirlerindeki samimi, lirik ve mistik atmosferi şiirlerinde devam ettirmek istediler; milli geçmişe bağlanarak edebiyatın milli olabileceğini savundular. Bu arada Yahya Kemal ve Yakup Kadri, Nev-Yunanilik adını verdikleri akımda, eski yunan edebiyatını örnek almak yoluna gittiler. Bu atılımlar beklenen sonuçlan doğurmadı.

Milli edebiyat akımına taraftar olan bazı şairler, milli edebiyat kavramını farklı şekilde yorumluyorlar ve şiirlerini kendi yorumlarına göre yazıyorlardı. 1917'de kurulan Şairler derneği'nde sadece "konuşma dilinin ve hece vezninin kullanılması" konusunda görüş birliğine varıldı.

"Hecenin beş şairi" diye adlandırılan şairler (Halit Fahri [Ozansoy], Enis Behiç [Koryürek], Orhan Seyfi [Orhon], Yusuf Ziya [Ortaç], Faruk Nafiz [Çamlıbel]) bu görüşün yayılmasında ve yerleşmesinde önemli rol oynadılar.

Milli edebiyat dönemi şairlerinden başlıcaları şunlardır:
Mehmed Emin (Yurdakul) [1869-1944],
Ziya Gökalp (1876-1924),
Ali Canip (Yöntem) [doğ. 1887],
İbrahim Alâaddin (Gövsa) [1889-1949],
Yahya Kemal (Beyatlı) [1884-1958],
Yusuf Ziya (Ortaç) [1895- 1967],
Orhan Seyfi (Orhon) [doğ. 1890],
Faruk Nafiz (Çamlıbel) [doğ. 1898],
Enis Behiç (Koryürek) [1889-1949],
Kemaleddin Kami (Kamu) [1901-1948],
Halit Fahri (Ozansoy) [1891-1971],
Mithat Cemal (Kuntay) [1885-1956],
Ahmed Hamdi (Tanpınar) (1901-1962],
Necip Fazıl (Kısakürek) [doğ. 1903],
Necmeddin Halil (Onan) [1902 -1968],
Ömer Bedreddin (Uşaklı) [1904-1946],
İhsan Raif Hanım [1877-1926],
Şükûfe Nihal (Başar) [doğ. 1896-1973],
Salih Zeki (Aktay) [1896-1971],
Ali Mümtaz (Arolat) [1897 -1967],
Halide Nusret (Zorlutuna) [doğ. 1901].