Mevlana ve diken


Tatli sözlü, fakat kötü huylu bir adam,yol üuerine dikenler dikti.
Dikenler gün gectikce cogalip halkin ayagini kanatmakta,elbiselerini yirtmaktaydi.

Herkes:

-„“Bunlari mutlaka sökmelisin!...“derken;O’da:

Evet,bir gün sökerim!...“diyordu.

Vali deolaya muttali olmus:

-Bunlari sök,diye emir vermis,lakin onu da:

„“Tamam sökecegim“,“yarin sökecegim“,“bir gün sökerim“diye
atlatip duruyordu.Bir müddet böyle idare etti.
Bu zaman zarfinda diktigi dikenler köklesti,kuvetlendi.

Vali bir gün:

Ey sözünde durmayan!..
Buraya gel,emrettigimiz isi sürüncemde birakma,
hemen geregini yap,dedi.

Adam da:

Babacigim bir hayli gün var.Bugün olmassa yarin yaparim.
Allah’in günleri cuvala girmediya!...diye karsilik verdi.

Bunun üzerine vali:

Hayir,acele davran.Isi savsaklama.
Sen hep yarin yaparim diyorsun ama,
sunu bilki;gün gectikce dikenler büyüyüp kuvetlenirken,
diken sökecek olan ise ihtiyarlayip,kuvetten düsüp,aciz hale geliyor.

Her kötü huyunu;
devamli ayaklarini paralayan,
baskalarini zarara ugratan bir diken bil.
Onlardan gafilsen,bari kendine verdigin azabi bil!...
Ya kökünden hallet bu isi bitir,ya da bu dikenleri gül fidanina cevir.
Yarin yaparim deme,nice yarinlar gecti,

UYANIK OL!...