sen yoksun
bütün sokaklarına kar yağıyor ömrümün
nefesim
üşüyen bir gelincik ayazı
bütün geceler aysız
durmadan bir ezgi savruluyor dudaklarında
gecelerin
hüznün uzayan saçlarında kimsesizliğim kanıyor
yağmalanmış bir ömrün ortasından sızarak
yaralı gönlümün ırmaklarına doluyor
her gece bir deprem oluyor
ey çağlayan bir suda yitirdiğim menekşe gözlü kız
seslen bana nerdesin,hangi uzak şehirdesin
bir rüzgarın kanatlarına vursam duyulurmu sesim
erişilmez uçurum diplerinde kaldı özleyişler
yaralı ceylanlar sekiyor bakışlarımda
tomurcuklar öksüz,serçeler dilsiz
her durakta boynu bükük bir çocuk üşüyor
ve ben yağmurlar dolusu yanlızlığımla
bütün bulutlardan sana koşuyorum gel
her akşam vakti,
el ayak sesleri çekilirken caddelerden
vurup yüreğimi narlı sevdalara
yıldızlara ağladım kimse bilmiyor
kimse bilmiyor, her gece
dudağımda bir şiirin kanadığını
ey yavru bir kuş gibi
düşlerimin arasından uçup giden uçarı kız
yaşamaın on beşi idi,yüz oldu,binyüz oldu
yaşlandım yaşamadan aşkı ve baharı
farkında değilim şimdi,
geçen günlerin değişen mevsimlerin
yağan karlar altında kaldı kalbim
geçmiş bahar sokaklarına çıkar beni
bahçesi turumar bir çiçeğin kirpiğindeyim
bir kar çölünün ortasındayım
bir insan mahşerinin içinde
yapayanlız
her bakışta bir hüzün,
her hüzünde bir bakış kanamada
bir sonsuz rüzgar başladı gittiğin yerde
gel
bahar sokaklarına çıkar beni
yıldızları sönmüş bir gecenin sayfalarında ışıksızım
özlemler damıtıyorumdurmadan karanlığın
yapraklarına
kalbimin üstüne üstüne yağıyor kar
göçüp gitti kuşlar ve ben
bölüp iklimlere o sevda tılsımı türküleri
işleyip alnımın çizgilerine tel tel
kalbimi sana rehin tutuyorum
hasretki yolları kanamalı ağır bir hüzündür
geçip giden günlerin terkisinde
rüzgar koyaklarını yitirdi,sözcükler büyüsünü
her mısrada çığlık çığlık yüreğim
ömrümün bütün sokaklarına kar yağıyor şimdi.