Ata sözü dinle, kalbi selim ol,
Bil ki, kalbden kalbe yol var demişler.
Öfkelenme hemen, biraz salim ol,
Sert sirke küpüne zarar demişler.

Her yere uzanmaz el ve etekler,
Hep boşuna gider bütün emekler,
Göllerde dolaşan şaşkın ördekler,
Baştan değil, tersten dalar demişler.

Aldanma dünyanın sakın vârına,
Düşmeye gör onun ahuzârına,
Bugünkü işini koyma yârına,
Gün doğmadan neler doğar demişler.

Ne yazık geride kaldı bilenler,
Rağbet gördü günahına gülenler,
Eskiden beridir; dağdan gelenler,
Bağda olanları kovar demişler.

Dedesi demiş ki, benim dedeme,
Tuz ekmek bilmeze derdini deme,
Ot topla ye, namert ekmeği yeme,
Gün olur başına kakar demişler.

Salih insanların yapış izine,
Dost addetme her güleni yüzüne,
İncinme dostunun doğru sözüne,
Doğru söz insana batar demişler.

Kendine bir rehber bulmayan için,
Onun öğüdünü almayan için,
Pişmeden ham kalıp olmayan için,
O, dipsiz kile boş ambar demişler.

Dost ile ettiğin sözde kıl karar,
Kâr etmezsen bari eyleme zarar,
Aza kanaat et olma tamahkâr,
Ucuz satan tezce satar demişler.

Elimde olmalı diyorsan dümen,
Kanaat ipini bırakma elden,
Eşek, geyik gibi boynuz isterken,
İki kulaktan da olur demişler.

Vakit girmeyince namaz kılınmaz,
İman gibi büyük nimet bulunmaz,
Güneş balçık ile elbet sıvanmaz,
Kötülük her zaman sırıtır demişler.

Okuyup ilimle olmalı âmil,
Hiç konuşmasa da bilinir kâmil,
Kendinden gayriyi beğenmez câhil,
Kendi çalar kendi oynar demişler.

Kötülüklerden kaç, verme hiç değer,
Desinler sana bir er oğlu er,
Elin kapısını çalarsan eğer,
El de senin kapın çalar demişler.

Sözünü uzatan, sürçer, gaf eder,
Kıymetli vaktini hep israf eder,
Hem de çok yanılır, çok günah işler,
Fazla söz yalansız olmaz demişler.