Bu bendeki bir dert ki, anlatamam kimseye...
Kulak verip de beni dinler misin kardelen?
Sardı tüm benliğimi, mecalim yok gülmeye
Sen de benle ağlayıp, inler misin kardelen?

Mis gibi sıla kokan eş-dost mektuplarında,
Taze güller yeşerir eski anılarında
Hatıralarla dolu gurbet akşamlarında
Hasret denen türküyü söyler misin kardelen?

Bütün duygularını bir deftere yazmanın,
Dertlerini duymayan duvara anlatmanın,
İçinde ne var ise, hep içine atmanın,
Ne demek olduğunu, bilir misin kardelen?

Dostu oldum kaç defa sabahsız gecelerin.
Defterimde yeri yok anlamsız hecelerin.
Çözemedim bir türlü; bu zor bilmecelerin
Cevabını sen bana, çözer misin kardelen?

Ne kadar tattırsa da ayrılık acısını,
Unutamazsın yine onun hatırasını.
Bir kenara bırakıp acısı, tatlısını
Hepsini bir kalemde siler misin kardelen?

Anlat sen de içini, dök dışına ne varsa...
Hiç düşünme kalbimi, bırak yansın yanarsa.
Bu derdi sen benimle paylaşır mısın yoksa,
Bakıp bakıp halime, güler misin kardelen?

Bilirim ben yerini, sormam sana nerdesin...
Senin yurdun dağlarda, sen hep yükseklerdesin.
Nasıl gelsem yanına, her zaman göklerdesin.
Eğilip de elimden tutar misin kardelen?

Ah gurbet sen içimde dinmeyen bir sancısın...
Bazen iyisin amma, çoğu zaman acısın.
Ey kardelen sen bana neden çok yabancısın?
Çaldım işte kapını, açar mısın kardelen?

Senin de gözlerin yaş... ağlamışsın besbelli
Yoksa sen benim gibi naçar mısın kardelen?
Bu topraktan çıkıp da karları delmişsin ya,
Mevsimin gelmeyince açar mısın kardelen?



Derdimi de dinledin, sana ağır gelirse,
Yine toprak altına kaçar mısın kardelen?
Ya ölüm günü gelip alırlarsa ruhumu
Benimle gökyüzüne uçar mısın kardelen?

Bilirim ben yerini, sormam sana nerdesin...
Senin yurdun dağlarda, sen hep yükseklerdesin.
Nasıl gelsem yanına, her zaman göklerdesin.
Eğilip de elimden tutar misin kardelen?

emegine saglık arkadaşım