Ey gökyüzü!
Yüzüne yârin adını çiz,soluk kalmasın kalem ,öldü sanmasın alem!
Aşk’ın şerhiyle,kanlı yaşımla çiz adını yârin .
Narin ve narenin olsun şerhin…
“Bırak göklerin yüzü ile söyleşmeyi ,kalbinde adı yok mu yârin?”
“Aç kalbimi!”
Ah kalbim!
“Hasret zâr ,zâr”


İnfazına ,insafına deli gömleği,hançerine hangi sabrı sürdün ey yâr?Gözlerine çektiğin sürmelerin renginde şimdi gökler ,kapkara ;Kasvet-i kalbin ayinesi midir acep ,yoksa sensizliğin ayinesi mi?

Düşlerim gök-kuşağı..Kuşak yerden keser aşk’ı ..Mecnun etti çölsüz, maşuk-ul mübtelayı!

Adı/n göğe yazılır,şerhe düğüm atılır.(son inci çizgi bu) -kısasa kısas-ey yâr! Ölümse ölüm..Zulümse mum’a pervane ,aşk-ı fevvare(güvercine)!(Kays’a deli sevgili Leyla,Mecnun’da “çekil git” Leyla!)

Sen ki Güneş’e göz kırpan sevgili!Göğü’n aldığı ışık,senin verdiğin ışığın azığı..Öylesin ki görsem gözüm kamaşır.Bir yanılmak ki ,Leyla kim?Kin’e kin!Aşık-ı zar,ateş-i har!

(Ayarı bozuk düşlerimin belki de ritimleri bulmuyor,aşk lekesi bu ey yar suhuf bile tutmuyor!)

Sana sözüm ey asuman-ı kebir;

-Yüzüne yarin adını çiz,soluk kalmasın kalem,öldü sanmasın alem;

Küffar da ta yarılsın içten kamer misali!




"Kaf'ın AŞK'sız Anka'sı "