Bir kurdu avcılar fena halde sıkıştırmışlar. Kurt ormanda oraya buraya kaçmakta, ancak peşindeki avcıları bir türlü def edemez. Canını kurtarmak için deli gibi koşarken bir köylüye rastlar. Köylü elinde yabasıyla tarlasına girmektedir. Kurt adamın önüne çöker ve yalvarmaya başlar:

Ey insan ne olur yardım et bana, peşimdeki avcılardan kaçacak nefesim
kalmadı, eğer sen yardım etmezsen biraz sonra yakalayıp öldürecekler."

Köylü bir an düşündükten sonra yanındaki boş çuvalı açar, kurda içine
girmesini söyler. Çuvalın ağzını bağlar, sırtına vurur ve yürümeye devam
eder. Birkaç dakika sonra da avcılara rastlar. Avcılar köylüye bu civarda
bir kurt görüp görmediğini sorarlar, köylü "görmedim" der ve avcılar
uzaklaşır.

Avcıların iyice uzaklaştığından emin olduktan sonra köylü sırtındaki torbayı
indirir, ağzını açar, kurdu dışarı salar. "Çok teşekkür ederim" der kurt,
"Bana büyük bir iyilik yaptın" "Önemli değil" der köylü ve tarlasına gitmek
üzere yürümeye başlar. "Bir dakika" diye seslenir kurt: Çok uzun zamandır bu
avcılardan kaçıyorum, çok bitkin düştüm, açım, kuvvetimi toplamam için bir
şeyler yemem lazım ve burada senden başka yiyecek bir şey yok." Köylü
şaşırır: "Olur mu, ben senin hayatını kurtardım." "Yapılan iyiliklerden,
verilen hizmetlerden daha çabuk unutulan bir şey yoktur" der kurt. "Ben de
kendi çıkarım için senin iyiliğini unutmak ve seni yemek zorundayım."

Bir süre tartıştıktan sonra, ormanda karşılarına çıkacak olan ilk üç kişiye
bu konuyu sormaya ve ona göre davranmaya karar verirler.

Karşılarına önce yaşlı bir kısrak çıkar. "Ne vefası" der kısrak, "Ben
sahibime yıllarca hizmet ettim, arabasını çektim, taylar doğurdum,
gezdirdim. Ve yaşlanıp bir işe yaramadığımda beni böylece kapıya koydu..."

Bir sıfır öne geçen kurt sevinirken bir köpeğe rastlarlar. "Ben hizmetin
değerini bilen bir efendi görmedim" der köpek, "Yıllardır sadakatle hizmet
ederim sahibime, koyunlarını korurum, yabancılara saldırırım, ama o beni her
gün tekmeler, sopayla vurur..."

Kurt köylüye döner, "İşte gördün" der. Köylü de son bir çabayla "Ama üç diye
konuşmuştuk, birine daha soralım, sonra beni ye" diye cevap verir. Bu kez
karşılarına bir tilki çıkar.

Başlarından geçenleri, tartışmalarını anlatırlar. Tilki hep nefret ettiği
kurda bir oyun oynayacağı için keyiflenir. "Her şeyi anladım da" der tilki
"Bu küçücük torbaya sen nasıl sığdın?

" Kurt bir şeyler söyler, tilki inanmamış gibi yapar: "Gözümle görmeden
inanmam..." İşin sonuna geldiğini düşünen kurt torbaya girer girmez, tilki
köylüye işaret eder ve köylü torbanın ağzını sıkıca bağlar. Köylü eline bir
taş alır ve "Beni yemeye kalktın ha nankör yaratık" diyerek torbanın
içindeki kurdu bir süre pataklar. Sonra tilkiye döner "Sana minettarım beni
bukurttan kurtardın" der.

Tilki de "Benim için bir zevkti" diye cevap verir. O an köylünün gözü
tilkinin parlak kürküne takılır, bu kürkü satarsa alacağı parayı düşünür ve
hiç beklemeden elindeki taşı kafasına vurup tilkiyi öldürür. Sonra da
torbanın içindeki kurdu ayağıyla dürter: "Haklıymışsın kurt, yapılan
iyilikten daha çabuk unutulan bir şey yokmuş..."

Yaptığımız iyiliklerin unutulmaması ve yapılan iyilikleri unutmamak
dileğiyle...
                                             alıntıdır..............