İnsana, Muhtelif Safhalarda Verilen İsimler:
 

İnsan;

Ana karnında durduğu müddetçe cenin; Doğduğu zaman, velîd; Süt emdiği sürece, Radî; Yedi günlük olunca, satiîg; Sütten kesilince, katî;

Hareket etmeye başlayınca, dirâc; Boyu beş karış olunca hamasî; Revâdı düştüğü vakit, mesgûr;

Süt dişleri dökülüp, tekrar dişi çıktığı zaman, metğâr (se ilede okunur);

On yaşını geçince, nâş;

İhtilam olmaya yaklaşınca, yâfi' veya mürâhık; İhtilam olup, kuvveti toplanınca hazevv; Bu hallerin tamamında gulâm;

Bıyığı çıkmaya başlayıp, memesi bakla gibi olunca, vecîh; '    Delikanlı olunca fetâ veya şârîh;

Sakalı çıkıp gençliği gayeye erişince, müctemi'; Otuzla kırk yaş arasında, şâbb;

Altmış yaşma kadar kehl;

Sonra esmat,

Sonra mahlas,

Saç sakalı beyazlaşmca, becâl veya şeyh yahut dahm;

İçtima ile iktihâli arasında (müctemi' ile kehl sıfatları arasında) yahu, buhtu'ş-şeyb diye anılır.

İnsanlar beldelerinin cinslerine nisbet edilir: Türkî, Sindî, Hindî gibi...

Ve insanlar, yukarıda söylediğimiz gibi, hılyelenir; şekilleri ve sıfat­lan böylece belirlenir. [2]

 

İnsan Başının Şekilleri:
 

Er'es veya Rüâsî başı büyük olan kimse demektir.

Saftı: Alnın iki tarafı sıkışık ve başı ÎJarzemlilerin başı gibi olan kimse demektir.

Enze': Başının iki yanında saç bulunduğu hâlde, alnının üst tarafında saç olmayan kimse;

Esi a': Başının tepesinde ve önünde saçı olmayan ve başı küçük olan kimse;

Eğamm: Saçı çok olup, yüzüne sarkan kimse;

Em'al: Saçı dökülmüş olan kimse;

Rahbü'I-Cebhe: Alnı geniş olan kimse;

Eznek: Çatık kaşlı olan kimse;

Eblec: Kaşlarının arası açık olan kimse;

Ezecc: Kaşlarının arası -fazla- açık olmayan kimse (bu, açık kaşlılığın zıddıdır);

Mukavvisü'l-hâcibeyn: Kaşları hilâl gibi eğri olan kimse;

A'yen: Gözleri büyük olan kimse;

Câhızü'I-ayneyn: Patlak (iri) gözlü olan kimse;

Gâirü'l-ayneyn: Çukur gözlü olan kimse;

Nâniü'l-vecneteyn: Yanakları yumru olan kimse;

Rahsâreh: Yanakları yaygın olan kimse;

EkhalüM-ayneyn: Gözleri sürmeli gibi olan kimse;

Erorch: Bunun zıddı olup gözleri sürmeli gibi olmayan kimse;

Enver: Gözünün siyahı çok siyah; beyazı çok beyaz olan kimse;

Eşhel: Gözü, koyun gözü gibi olan kimse;

Eş kel: Gözünün beyazında kırmızılık olan kimse;

Ahval: Gözü şaşı olan kimse;

Akbel: Gözü şaşı olup burnuna bakan kimse;

A'meş: Göz kapakları kızarmış ve gözünün suyu akan kimse;

Ehdeb: Kirpikleri uzun ve çok olan kimse;

Ezreku'l-ayneyn: Gök gözlü kimse;

Ester: Yırtlak gözlüye denir.

Mükevkebii'I-ayneyn: Gözlerinde beyaz bir nokta olan kimse;

Eğmas: Gözü çapaklı kimse;

Ermas: Gözü şibikli kimse;

Ekna': Burnunun ortası yumru olan kimse;

Eşemm: Burnu çok koku alan; burnu uzun olan kimse;

Ezlef: Burnu kısa olan kimse;

Eftas: Burnu kalkık (yüksek) kimse;

Ehnes: Burnunun ucu sivri, ortası çökük olan kimse;

Ecda': Burnu kesik olan kimse;

Efveh: Ağzı büyük olan kimse;

Ehdel: Alt dudağı sarkık olan kimse;                  .

EPas: Sihay dudaklı kimse;

Eflah: Alt dudağı yarık olan kimse;

A'lem: Üst dudağı yarık olan kimse;

Edcam: Eğri burunlu kimse;

Maknau esnânihî: Dişleri ma'tufeye denir.

Ervak: Dişleri uzun olan kimse;

Ekess: Dişleri kısa olan kimse;

Edazz: Konuşurken üst çenesi aşağıya sarkıp, kayan kimse;

Eflec: Dişleri seyrek olan kimse;

Edred: Dişleri dökülmüş kimse;

Ehtem: Ön dişleri düşmüş olan kimse;

Eksam: Dişleri kırılan kimse;

Es'al: Dişinin üzerinde, bir dış daha biten kimse;

Meştabü'1-vech: Yüzünde, kılıç yarası izi bulunan kimse;

Ehyel: Yüzünde beni olan kimse;

Eşyem: Vücudunda ben bulunan kimse;

En m eş: Çil yüzlü kimse;

Eshâbü'l-Lıhye: Sakalında kırmızılık bulunan kimse;

En t ah: Köse (= sakalı çıkmayan) kimse;

Kessü'l-Lıhye: Sakalı çok olan kimse;

Âzam: Kulakları büyük olan kimse;

Esma: Kulakları küçük olan kimse;

Enâfi: Burnu büyük olan kimse;

Esf eh (= sef âhî): Dudakları büyük olan kimse;

Eşdak: Ağzı yırtık, büyük ağızlı olan kimse;

Esram: Kulakları kesik kimse;

Ecyed: Boynu uzun olan kimse;

Evkas: Boynu kısa olan kimse;

Asar: Boynu eğri olan kimse;

Medîkü'l-Kameh: Uzun boylu olan kimse;

Kasîrü'l-kameh: Boyu kısa olan kimse;

Merbûıf 1-halk: Orta boylu olan kimse; demektir