Uzaklaşmalı kendinden bazen
Üstüne hırkasını bile almadan, düşüncelerini terli yatağında bırakıp, ayaz sokaklara vurmalı kendini
Nefesine ayak seslerini katıp, en tenhalarda dolanmalı
Yıldızların aydınlatamadığı ücralıklarda gizlenmiş olabilir cevaplar
Ama sorular olmamalı
En fazla cevaplara denk gelme ümidi taşınmalı
Özündeki kişinin maskelerini ıslak kaldırımlara bırakırken birer birer, ümidini yitirmemeli
Nihayetinde insan olduğunu unutmamalı
Zıtlıkların dünyasında hayatın getirdiklerini tattığı yaşamına devam etmeli
Ümitle…
Korkuyla…
Sevgiyle…
Nefretle…
Sevinçle…
Hüzünle…
Her şekilde…
Ve her şartta…

zaman akıp gidiyor akrebin ve yelkovanın acımasız hareketleriyle. günlerimiz sızlanmakla, ağlanmakla, isyanla bütünleşiyor. şükür yok denecek kadar nedense. nefes almamız bile bize verilen bir nimet hayatta. farkında olmadan boşa tükettiğimiz ömrümüzde bakıldığında dert diyerek yakındığımız şeyler bir gün, bir ay, bir sene sonra bizimle beraber değilse dertmidir acaba? yaşadığımız her saniyenin büyüklüğünü ve küçüklüğünü ayırt etmek zor mesele yaşamımızda. zaman öyle ki bir saniyede kaç sağlıklı bedeni hasta, kaç nefes alan canlıyı nefessiz, kaç umutsuz insanı sevindirdi kim bilir? küçük gördüğümüz saniyeler değilmiydi erteleğimiz işlerimizin sonucunda geri gelmesini dilediğimiz zamanı oluşturan? hızla çıkılan bir yokuşun daha hızlı bir inişinin olacağını düşünerek böbürlendiğimiz hayatımızda biraz mütevazi olmak gerektiğini bilmektir asıl olay. zamanın şakası olmadığını bilmek ve yaşanılan her anı doğru adımlarla, şükrederek geçirmek dileğiyle.

sen bu fesatla hangi günü gün edeceksin acaba?

rabbim bana güç ver

Kacaklar birer birer dönüyor  Resimlerin Görüntülenmesine İzin Verilmiyor. Üye Ol ya da Giriş Yap  Resimlerin Görüntülenmesine İzin Verilmiyor. Üye Ol ya da Giriş Yap

Dip not:Umarim Resimlerin Görüntülenmesine İzin Verilmiyor. Üye Ol ya da Giriş Yap