Yarenimin;
Duygularımı bıraktığım yerde kaldı düşlerim…oysa ne güzel düşlerim vardı.hiç kimse bilmezdi ,bozamazdı onları.yalnız benimdiler.tek bana ait.
Duygulara son verdiğim yerde kaldı şimdi onlar da.benim olan her şey bir yerde kaldı.hangi zaman da hangi mekanda ? çok önemli değil.benim değiller artık .ama kimsenin de olamazlar.
Yeni düşlere hayallere yer yokmuş benim hayatımda .daha kurmadan yıkıyorlar zaten.
Yarenimin,
Bilir misin nasılda muhtacım bir dost sıcaklığına bu akşam.
Bilemezsin nasılda yorgun bu akşam yüreğim.samimi bir yüreğe yaslamak ister acısını …
Bilirsin benim derdimi yalancı avuntular dindirmez.
Konuşacak çok insan varda , anlayacak hiç kimse yok bende ki derdi yarenimin.
Omuzlarımda ağırlık var yine yarenimin.
Ne zaman kaldıramadığım bir derdim olsa omuzlarımda ağrı olur hatırlar mısın?
Uykularımdan omuzlarımda ki ağrı ile uyanıyorum nice zamandır.
Yine çok ağladım bu akşam.bir ara yaşlarım hiç dinmeyecek sandım .
Eskiden olduğu gibi gülemiyorum artık .gülmeyi de unutuyorum sanırım .
Sırada ne var unutmam gereken yarenimin?
İstemediğim çok şey yaptım başkaları sevinsin diye.
İstediğim hiç bir şeyi yapamıyorum …..niye ? başkaları istemediği için.
Bir bedel mi benim yaşadığım mutsuzluğun sebebi sence? Eğer öyle ise neyin bedeli bu ?
Gülmeyi özlüyorum yarenimin.
Taze baharda ,içimdeki sevinci nereye bıraktığımı bulmak istiyorum.
İçine düştüğüm kara geceden kurtulmak istiyorum.
Sana yazdım bunları .başka yazacak kimsem yok.ama seninde haberin olmuyor yazdıklarımdan.
Kelimeler bu dünyaya aittir yarenimin,
Kelimelerime duygularımı gizledim derinden.bir kuşun kanadına verdim bunları .sayfalarca yazsam da tek bir duyguda toplanınca hepsi ancak bir serçenin kanadına sığar. Yani o kadar hafiftir ,çünkü içten ve güzel olan duyguların boyutu olmaz yarenimin.
Beyaz bir serçe ulaşacak sana bir gün ve kanadında bulacaksın bu yazdıklarımı.yüreğim acısını sana yolluyor .tek senin yüreğine yaslıyor acısını.
Yüreğine yüreğimi yasla olur mu yarenimin?