ZEYNEB BİNTİ CAHŞ (r.a.)’a SESLENİŞ

                 Ezvac-ı Tâhirattan

               “Gariplerin Annesi”

 

Peygamberimin hala kızı;

Mekke hayatın kapalı bizlere.

İlk Müslümanlar içinde,

Olduğunuzu biliyoruz sadece.

Ebu Leheb ağır sözler söylerken Efendimiz’e,

Ümmü Cemil dikenleri sererken yere,

Ne kadarına şahit oldunuz?

 

Boykot yıllarında, gençlik çağlarında olmalısın.

Akraba olduğuna göre Resulüme,

Muhtemelen, sen de boykot altındasın…

Hicret izni verildiğinde, eminim sen de

Sevinç ve hüzün içinde ağlayansın…

 

Mekke yılların, çocukluk ve gençlik yılların

Sisli bir perde,

Ama hicretin beşinci yılında,

İsmin dolaşıyor dillerde...

 

Önce, Zeyd b. Hârise ile yazıldı adın.

 

Zeyd!… Sevgili Peygamberimin sevgili evlatlığı…

Hani şu babasıyla amcası geldiğinde,

Hürriyete karşı köleliği tercih eden Zeyd.

“Ben O’ndan ayrılmam. Eğer O’ndan ayrılırsam,

Hür olmak neyime; yaşayamam.” diyen Zeyd.

………

 

Zeynep, Zeyd’in aklına düştü.

Zeyd, Rasul’un ardına düştü.

Teklifi sunmak Resul’e düştü.

 

Zeynep Binti Cahş!...

Rasul’un Kureyşli hala kızı.

Sen bu evliliği onaylamadın.

Nasıl olurdu hür ile köle?

Velev ki azatlı olsa bile?

 Hem ne derdi Medine?

Gelenek, örf, âdet, asabe.

Olmaz, olamazdı işte…

 

 

Zeyd, ısrar ediyor.

Rasul engelleri kırmaya çalışıyor.

 

Kölelik nedir?

İnsan mı insanın sahibi?

Savaş mı, doğum mu bu sıfatın nedeni?

Öyle olmasaydı köle olmayacaktı bu insanlar.

Herhangi bir baskın veya savaşta,

Hürlerin köle olmayacağına,

Kimin garantisi var?

 

Zeynep! Zeynep! Düşünme vakti şimdi…

Allah, suretlere değil kalplere bakar.

Nice kara bedenlerde, takva incisi parıldar.

 

Söz ağırlaşır, develer çöker, sanki arı vızıldar.

Sözlerin en güzeli, tane tane ağızdan çıkar.

 

"Allah ve Rasûlü bir işe hüküm verdiği zaman,

İnanmış bir erkek ve kadına o işi

Kendi isteklerine göre seçme hakkı yoktur.

Her kim Allah ve Rasûlü’ne karşı gelirse,

Apaçık bir sapıklığa düşmüş olur." (33/36)

 

 

“Ya Rasulallah! Sen bu evliliği istedikten sonra,

Ben nasıl isyan ederim Sana ve Allah’a?”

 

Kabul ettim…

Kabul ettim…

Kabul ettim…

…..

 

Fakat insan bu, insan gerçeği…

Olmadı mı olmuyor…

Zeyd içinden geçeni,

Diyemedi, diyemiyor…

 

Ya Rasulallah! Ne desem bilmem ki,

Zeynep’ten ayrılmak…

“Sus Ya Zeyd!

Zevceni boşama, Allah’tan kork! (33/37)

 

Daha kalemler kurumadan boşandınız.

…….