hep böyleydi

puslu camlar ardından batan güneşti tenin
yaklaştıkça uzaktan kaçardı sevinçlerin
böyle mi ilişkiler, sonu yok hiç birinin
aydınlığa açılan karanlık gibi derin

alışmak boş yere tutsaklık hissetmektir
en sevdiğin hapiste kalmayı istemektir

uyandığında unut bütün rüyalarını
yaşamak her sabah yeniden doğmak gibi
nasılsa yok artık acı çekecek bir sen
seni insan yapan bu, hiçbir şeyin sahibi..

hep böyledir!