Yaşamın en tatsız tarafı sona eriş seklidir..

Şüphesiz ki yaşamı tersten yasamak daha güzel,

Hatta mükemmel olurdu.

Nasıl mi ?

Cami’de uyanıyorsunuz. Bir tahta

sandık içersinde, Herkes karsınızda

saf durmuş, iyiliğinize dua ediyor

ve tüm haklar helal edilmiş

vaziyette.tabuttan doğruluyorsunuz, yaşlı,

Olgun ve ağırbaşlı olarak.

Herkes etrafınızda, büyük bir

İtibar, iltifatlar, çocuklar torunlar hepsi

Hazır.arabanıza kurulup evinize gidiyorsunuz.

Doğar doğmaz devlet size

maaş bağlıyor, aylık veya üç ayda bir maaşınızı

alıyorsunuz. Ne güzel, hazır maaş, hazır ev….

Altmışlı yaslara kadar hersek garanti, huzur

içinde yaşıyorsunuz. Sağlığınız gittikçe düzeliyor,

kaslar güçleniyor, kuvvetleniyorsunuz. Bir gün

çalışmak istiyorsunuz ve ise ilk başladığınız gün

size hoş geldin hediyesi olarak bir plaket ve altın

kol saati veriyor patronunuz.. Ve genel müdürlük

veya bunun gibi yüksek bir makamdan tecrübeli bir

insan olarak ise başlıyorsunuz. Herkes karsınızda

el pençe divan…vücudunuzda da bazı hoşa giden hareketler

de başlıyor. Gittikçe zayıflıyor forma giriyorsunuz.

Diğer hormonal aktiviteler artıyor,

fevkalade…..aman ne güzel günler başlıyor…

Derken bir gün patron size artık üniversiteye

gitsen daha iyi olur diyor. Bu arada babanız ortaya

çıkmış, “fazla çalıştın” diyor “artık eve dön, isi

bırak, okumaya basla, harçlığın benden olsun…” keyfe

bakar misiniz ?

Okuduğunuz dersler gittikçe kolaylaşıyor. Ekmek elden,

su gölden bir dönem başlıyor. Partiler, diskotekler,

kızların sayısı artıyor. Derken Anne ve babanız sizi

götürüp getirmeye başlıyor, araba kullanma derdi de yok

artık….

Günün birinde sizi okuldan da alıyorlar, “evde otur,

keyfine bak, oyuncaklarınla oyna” Diyorlar..

Mamanız ağzınıza veriliyor, zaman zaman altınızı

bile Temizliyorlar, hatta bu durum alışkanlık yaratıyor

ve hiç tuvalet kullanmamaya başlıyorsunuz.

Derken anneniz bir gün size süt verme

kararını alıyor ve başka bir keyifli dönem başlıyor.

Mama artık her yerde, her an ve en taze şeklinde

hazır. Bir gün karanlık ilik ve sıcak bir ortama

giriyorsunuz. Beslenmek için ağzınızı açmaya

dahi gerek yok, bir kordondan besleniyor,

sıcacık, yumuşacık, gürültü ve patırtısız bir

ortamda yasıyorsunuz.

Küçülüyor, küçülüyor, ufacık bir

hücre halini alıyorsunuz.

Ve günün birinde müthiş bir

Olayla hayatiniz bitiyor…



Can Yücel