ERVÂ BİNT ABDİLMUTTALİB (R. ANHÂ)
«Abdülmuttalib'in Kızı Ervâ (R. Anhâ}

 

Rasûlüllah'ın (S.A.V) halasıdır. Umeyr İbn Vehb İbn Abdi Kusayy'-Ia evliydi. Umeyr'le olan evliliğinden Tuleyb adlı oğlu oldu. Umeyr'den sonra Kelde {Ertat) İbn Abdi Menaf İbn Abdiddar İbn Kusayy'la evlendi. Onunla olan evliliğinden de Fâtıma adlı çocuğunu doğurmuştu.

Oğlu Tuleyb İbn Umeyr müslüman olunca annesine:

—  Ben müslüman olup Muhammed'e tabi oldum, dedi. Erva Bint Abdilmuttalib de şöyle dedi:

—  Senin yardım ve desteğine en lâyık kimse hala oğlundur (Ra-sûlüilah'dır).

Tuleyb İbn Umeyr :

—  Anneciğim! Peki senin müslüman olmana ve ona tabi olmana ne mâni oluygr? Bak, kardeşin Hamza da müslüman oldu, dedi.

Erva Bint Abdilmuttalib :

—  Kardeşimin yaptıklarına bakıyorum sonra onlardan birisi ola­cağım diye cevap verdi.

' v Tuleyb İbn Umeyr :

—  Ben, Allah için, Rasûlüllah'a gelip onun huzurunda müslüman olmanı, onu tasdîk etmeni ve Allah'tan başka ilâh olmadığına şahadet etmeni istiyorum, dedi.

Erva Bint Abdilmuttalib hemen :

— Allah'tan başka ilâh olmadığına ve Muhammed'in Allah'ın elçi­si olduğuna şahadet ederim, dedi.

Ondan sonra devamlı Peygamber'e (S.A.V) yardım eder ve oğlu Tuleyb İbn Umeyr'i ona yardım etmeye ve emrini yerine getirmeye teşvik ederdi.

Tuleyb İbn Umeyr, Avf İbn Sabre es-Sehmî'nin Rasûlüllah'a (S-A.V) sövüp hakaret ettiğini duydu. Bunun üzerine ölmüş bir deve­nin çene kemiğini alıp Avf İbn Sabre'ye vurdu ve onun başını yardı. Böylece o İslâm'da bir müşriğin kanını akıtan ilk kişi oldu.

Erva Bint Abdilmuttalib'e :

—  Oğlunun yaptıklarını görmüyor musun? dediler. Erva Bint Abdilmuttalib :

—  Onun   günlerinin   en hayırlısı   dayısının oğluna yardım  ettiği gündür diye cevap Verdi.

Ebu Leheb İbn Abdilmuttalîb'e :

— Erva müsiüman oldu, denildi.

Ebu Leheb, stearlamak  için kızkardeşinin yanına gittiğinde Erva  ona :

— Yeğeninin yanında.dur (ona destek ol). Eğer o galip gelirse, sen iyi kimselerden olursun. Yoksa yeğenin yüzünden suçlu ve kusur­lu olursun, dedi.

Ebu Leheb :

«Onun getirdiği, ortaya çıkardığı din yüzünden, bütün Arap toplu­luklarına karşı koymağa bizim gücümüz mü yeter, dedi.

Bunun üzerine Erva İbn Abdilmuttalib şu şiiri söylemiştir: Tuleyb dayısının oğluna yardım eder. Ondan kanını ve malını esirgemez. Erva Medine'ye hicret edip Peygamber'e (S.A.V] beyat etmiştir.

Rasûlüllah (S.A.V) Rafîk-i a'lâ'ya gidince Erva Bint Abdilmuttalib şu şiiri söylemiştir:

Ey Allah'ın Rasûlü! Sen bizim ümidimizdin

Sen bize iyilik ederdin. Zulmetmezdin.

Sanki kalbimin üzerinde Muhammed'in adı var.

Peygamber.'den sonra kabileler biraraya gelmediler.

Ne mutlu evlâtlarına İsiâmı öğretip de, onların İslâmın hizmetçi­leri ve fedaileri olmalarını isteyen faziletli annelere!

Dünyanın kölesi olmuş anneler; dünyanın nimetlerinden en faz­la kendilerinin ve çocuklarının istifâde etmesi için her türlü gayreti gösterirken, müsiüman annelerde çocuklarına İsiâmı öğretme ve ya­şatma hususunda birazcık gayret ve fedakârlıkta bulunsalar da hem

kendilerinin, hem de çocuklarının delâletten kurtulmalarına yardımcı olsalar ne kaybederler acaba!.. [1