VİRGİNİA'DAN Geçen gün evime çok yakın bir marketin temizlik malzemeleri satan reyonunda, gözlerim yuvalarından fırlayacaktı. "Duru" yazıyordu. Hey Allah'ım bir duygulandım, bir duygulandım. Gurbet tam da budur işte, elalemin marketinde Duru sabunu görürsün, ağlarsın! (Nazlı S.)

CİDDE'DEN Manzara şudur: Alışveriş yaparsın, eve gelirsin… Birdenbire çığlık atarsın, etiketin bir yerinde "Made in Turkey" yazıyordur. Hele "Türk bakkalına salça gelmiş, yufka gelmiş…" gibi konuşmalar bitirir insanı. Hiçbir şey durduramaz seni, koştur koştur o salçaları, yufkaları almaya gidersin. (Canan A.)

HOLLANDA'DAN 33 yıl Hollanda'da yaşadım. Şunu rahatlıkla söyleyebilirim ki, insan gurbette tuhaf alışkanlıklar geliştiriyor: Mesela, arabayla yolda giderken önüne bir Türk TIR mı çıkıyor, sevindirik oluyorsun. "N'apsam da ona Türk olduğumu anlatsam?" diyorsun. "Korna mı çalmalıyım, penceremi açıp ona el mi sallamalıyım?" Ya da "Kardeş, memleket nere?" diye bağırmak istiyorsun. Hele hemşeriysen, TIR'ın plakası da doğduğun ile aitse… Gel keyfim gel. Ben daha ne delilikler yaptım. Otoparkta duran bir Türk TIR'ın yanına yaklaştım ve o çamurluklarına bakıp, "Bu çamur muhakkak Türkiye'nin çamurudur" diye elimi sürdüm. Biliyorum saçma geliyor ama gurbet böyle yapıyor işte adamı. (Ahmet)

YENİ ZELANDA'DAN Size Yeni Zelanda'dan yazıyorum. Allah'a şükür burada Türk malı bulabiliyoruz. Özellikle Hazer Baba ve Şah Baba markalı lokumların, ambalajı çok güzel. Ne var ki, Türk lokumu ile alakaları yok. Bir de ayıptır söylemesi bayat oluyorlar. Bir alan, bir daha almıyor. Üzüntüm, olan Türk lokumuna oluyor. Halk yavaş yavaş lokumdan soğuyor. Sanırım, yakında kimse almayacak. Lütfen firmaları uyarın. Yurtdışındaki kişiler aptal değil. Geçenlerde bir yerden alışveriş yapıyordum, Türk olduğumu söyleyince koştu içeriden ne getirdi biliyor musunuz? Kalebodur karosu. Evinin banyosunu yeniliyormuş. "Çok kaliteli" dedi. Bir de büyük bir markette Aygaz gaz sobası gördüm. Hemen kasiyere "Bak, bunlar benim ülkemden geliyor" diye hava yaptım… (Fahreddin)

BREZİLYA'DAN Brezilya, Sao Paulo'da yaşıyorum. Benim hastalığım da başka: Marketlerde Türkiye etiketli, kayısı, kuru incir gibi ürünler görünce, eğri filan duruyorlarsa hemen düzeltiyorum. Ya da kutuyu çaktırmadan öne alıyorum. Maksat, memleketimizin ürünü daha iyi görünsün. (Vedat)

TÜRKİYE'DEN Siz şimdi düşünebiliyor musunuz, içi İtalyan zeytinyağları ve İtalyan konserve ve yiyecekleriyle dolu olan bir dükkanın önünden geçen bir İtalyan'ın heyecanlanacağını?.. (Murat U.)

ALMANYA'DAN Komşumuz, Almanya'dan kesin dönüş yaparken, Türkiye'de yoktur diye marketteki zücaciye reyonunu boşaltıyor, eve geldiğinde yeni bardaklarının altındaki Paşabahçe yazısını görüyor. Onun da gözleri doluyor: Ama sinirden! (Semra P.)

İSVEÇ'TEN Geçenlerde konsoloslukta bir işim oldu. Tam kapısına geldiğimde, tabii ki kapısında Türk bayrağı sallanıyordu, içimden "Ey şanlı bayrağım, ne güzel dalgalanıyorsun! " diye bir şey geçti ve hüngür hüngür ağlamaya başladım. İçimden kapıdaki koruma görevlilerine bile sarılmak geldi. Bunu Türkiye'de yaşayan anlamıyor işte. Anlatıyorum, "Aman, hadi be sen de!" diyorlar. Değil işte.

AMERİKA'DAN Yılbaşı gecesinde 11 çeşit yemek dururken, arkadaşımın yaptığı poğaçalara saldırdım. Neden? Türk usulü yapılmıştı. Son iki senedir de pantolonlarımı Banana Republic'ten alıyorum. Neden? Etiketlerinde "Made in Turkey" yazıyor. E insan bu kadar uzun süre yurtdışında yaşayınca, biraz tuhaflaşıyor.

FRANSA'DAN Demek ki, bu "Made in Turkey sendromu" yurtdışında yaşayan tüm Türkler'de var. Türkiye'dekilere eminim abartılı gelecektir ama bunu yaşamayanın anlaması çok zor. Cidden o etiketi görünce, sanki aile yadigarı bir eşyaymış gibi en basit malın değeri bile 1000 kat artıyor. Zamanında, yurtdışına yufka peynir götürenlere gülerken, şimdi "Ya bavuluma sığmazsa?" diye 3 gün önceden yerini ayarlamaya başlıyorum…

MADAGASKAR'DAN Madagaskar'da yaşayan bir Türk'üm. Ben sizin yaşadıklarınıza dahi özlem duyuyorum. Halim o kadar vahim. Avrupa'nın çeşitli ülkelerinde yaşayan pek çok dostum var, her fırsatta onlara, gurbetin oralar değil de, buralar olduğunu söylüyorum. Benim için döneri hayal etmek bile lüks, burada en fazla açma, poğaça falan hayal edebiliyorsunuz! (Zafer Y.)

LÜKSEMBURG'TAN Geçen gün, Lüksemburg'taki Belçika süpermarketinde Gemlik zeytini görünce, ben de ağladım. Kapağında kocaman bir Türk bayrağı vardı.

Evet çok güzel bir paylaşımdı ellerini sağlık ђ๏Ŧєєz kardeşim.

Hadi bir tanede benden

Geçenlerde bir yakınım Etiyopya'daki arkadaşımın yanına giderken  bizim, Türkiye'de çok değer vermediğimiz bir torba dolusu simit götürmüştü. Arkadaşımın davranışını duyunca ağlamamak insanın elinde değil " Abi bunlar simit mi yoksa benmi rüya görüyorum. Bana bir tokat atıverinde rüyadan uyanayım diyor. Sonrada bir tane simiti eline alıyor ve durun yemeden önce şu iki yıllık hasterimi gidereyim diyerek simiti ikiye bölüp o güzel kokusunu içine uzun uzun çekiyor. Anlatan yakınımda bu hali görünce bizde gözlerimiz yaşlı sarılıp uzun uzun hasret giderdik" diye anlattı ama o anlatırken sanki bende oralara gittimde o anı bende yaşamış oldum. Başladı benim gözlerden de yaş gelmeye.

Sonuç şuki nelere sahip olduğumuzun farkında bile olmadan yaşıyoruz ve halimize şükretmiyoruz. Bu memlekette dünyaya gelmek bile aslında bizim için büyük bir nimet. Biz ne yapsak bunun şükrünü eda edemeyiz. Allah bu nimetlerin farkına varıp o hal üzere yaşanlardan eylesin bizleri. Yarabbi bizlere vermiş olduğun ve vereceğin tüm nimetler için zatının sıfatının esmaının efalinin hudutsuzluğunca şükürler olsun. Amin.