Bu gün gidişinin 45 nci günü babam
Veda bile edemedim...
Başucunda bekledim gecelerce
gözlerini kaparken hayatın acımasız her saniyesine
Ben öldüm seni gömdüler kalbime
Hiç ağlamadım Dosta düşmana karşı ama Yalnız kaldığım her saniye
Bir pınar olup aktı Gözümden yaşlar
24 yıllık bir hasretti Tabutunla giderdiğim o ömrümün en hüsran
ömrümün en acı günlerini yaşadım baş ucunda
Günlerim Gecelerimden amansız Dostlarım Düşmanlarımdan acımasız
Sevda yerimden vurdu beni ölüm şikayet değil bu Baba sadece Sitem
sen ki canını verdin malını verdin erinmedin bendini serdin
Gidşinin Ardında Gözü yaşlı Buruk 4 yürek bıraktın
Ömrümün baharında Soldurdular Gülümü baba
En umutsuz günlerimin caresizliğimin sığınağıydın
Dünyanın bütün acılarına sırt çevirişimdin...
Ben ki uzak denizlerin fırtınasıydım varlığında...
duruldum ve öyle yetimimki kendime bile yetemiyorum..
Gidişinin 45 nci Günü baba yıkılışımın 45 nci günü
hasretim varlığında sürerken yokluğuna nasıl dayansın bu
Kimsesiz sensiz Çocuk
İçimde hep bir Çocuk yaşardı... Her şeye Rağmen
Acıların kalleşliğin vefasızlığın şah damarında
Bir sancı gibi yaşardı...
Umursamaz hallerin altında Her kahkahamda Gizlediğim Hüzünlerin
Sayısını yazmaz hiç bir defter...
Güle Güle babam Emanetin Başımla beraber...
Şimdi limansız bu yürek şimdi Korkak bir kedi Gibi gizleniyor...

Geçmişinden oğlun

Alıntı