Önünde hasretimi çekeceğin,geceleri eskitip,gündüzleri bekleyeceğin günler var sevgilim.Yaşadığım daha doğrusu yaşayıpta anlayamadığım şeyleri sen göreceksin şimdi...

Yorulduğum ama neden yorulduğumu çözemediğim nice günler geçirdim sen varken,ama yokken!Benim anlayamadığım o kadar çok şey oldu ki,anlayamadığım için sevdim belki,belki kalbimde olupta yanımda olmadığın için..Dedim ya anlayamıyorum!

Zincirlerimi kırıp,yüreğime kanat takıp sevdim seni..Bir ömrü beraber tüketme hevesi(can-i)le,seninle,gecesiyle,gelmek bilmez gündüzüyle bu şehrin!Tüm benliğimi katıp,istenmeyen herşeyi atıp...

Bu değerbilmezliğin her ne kadar eskitse de yüreğimi,kıyamadım ki senden alıp başkasına vermeye kalbimi.Söküklerini dikmeye çalıştığım,yaralar almasına alıştığım bi can taşıyorum içimde artık!


Senden kalan!

Ya da eski bizden...


Her ne kadar ben de ben kalmasa da,seni hala seviyorum...

Kendimi öldürecek kadar değil,sen istedin diye aşkımı bitirecek kadar!!!

Geride olan tek şey,yüreğim...

Ona bile sahip çıkamıyorum artık!

Baksana almış başını sana gitmiş...