* Kargı (gaagı):
1. Gövdesi 5-6 m yüksekliğe erişebilen çok yıllık bir bitki, kamış, saz (Arundo donax)
2. Dalyanlarda büyük balıklar için kullanılan demir kanca
3. Eskimiş Silah olarak kullanılan, ucu sivri ve demirli uzun mızrak
İncirliovalı Halil Çavuş kargı alacaktı. En güzel kargılar da Gireniz köyünde Mestan Efe’de vardı. Mestan Efe de Mestan Efeydi hani. Maşallah, çenesi bir açıldı mıydı, itfaiye bile onu susturamazdı. Ama ne yapsındı Halil Çavuş… İşitmişti bir kez kargıların en güzellerinin Mestan Efe’de olduğunu…
Bindi eşeğine, vardı gitti Gireniz köyüne. Sordu soruşturdu, Mestan Efe’yi Dutlu kahvesinde buldu.
- Efe, dedi. Selâmünaleyküm…
- Aleykümselâm, dedi Efe.
- Bize biraz gaagı lâzım da…
- Veriveren bizim oğlan…
Beraberce kargıların bulunduğu dama gittiler. Ne hâl ise Mestan Efe’nin ağzini bıçak açmıyordu. Halil Çavuş:
- Hayrola Efe. Bi sıkıntın mı vaa? Diye sordu.
- Yoo, dedi Mestan Efe.
- Dama vardılar. Kargıları ayırdılar. Ardından pazarlık başladı. Halil Çavuş:
- Sööle bakalım, bağı kaça?
- Bi mecit... (yirmi kuruş)
- Çok dedin Efe…
- İşte o zaman açıldı çenesi Mestan Efe’nin…
- Eee gaçcim, dedi Efe, gaagı vaa, gaagıcık vaa, gaagıdan gaagıya faak vaa. Gaagı vaa beli bükülüü, gaagı vaa meetek gibi, gaagı vaa direk gibi... Elbeeli gaagısı vaa, Hıdıbeeli gaagısı vaa… Gaagı vaa sarı saman, gaagı vaa dersin el aman, gaagı vaa sopa olmaz, gaagı vaa tapa olmaz… Gaagı vaa bayrak gibi, gaagı vaa baamak gibi... Gagı vaa yüklensen topu deviri, gaagıcık vaa yel üfürünce eğrilii… Gaagı vaa üç adam daşıı, gaagıcık vaa sinek gonunca belini gaşı, gaagı va kız güzeli, gaagıcık vaa süs güzeli… Gaagı vaa denizden balına çekee, gaagıcık vaa insan elinden ne çekee. Gaagı vaa asmaya dal oluu, gaagıcık vaa deliksiz gaval oluu. Gaagı vaa kütük oluu, gaagıcık vaa düdük oluu...
- Aman, dedi Halil Çavuş…
- Gaagı vaa pek yaman, gaagıcık vaa dersin aman aman… Gaagı vaa yap Sümendife yolu, gaagıcık vaa içi hava dolu. Gaagı vaa bamak gibi, gaagı vaa yumruk gibi...
Mestan Efe devam edecekti ki, Halil Çavuş parayı vermesiyle hemen kaçıp gitmesi bir oldu oradan… Mestan Efe hâlâ ardından bağırıyordu:
- Gaagı vaa, gagıcık vaa, gaagıdan gaagıya faak vaa. Gaagı vaa bilek gibi gaagıcık vaa mertek gibi…