Eski Linklerin Görülmesine İzin Verilmiyor. Üye Ol ya da Giriş Yapımıza o kadar kaptırmışız ki kendimizi tek ayaküstünde ne oyunlar oynamaya başlamışız. Eskiden arkadaşın düşünce oyunda seninde canın acırdı kıyamazdın onun o haline sen de ağlardın onunla. Şimdi insanlar karşıya geçip gülüyorlar düşenin haline? Zavallı insanın ise daha da acıyor canı. Yakan top yakıyor iyice yakmıştı canını aslında? oyundan çıkmamak için çabalamak varken oyun dışında kalıp canını kurtarmaya çalışıyor sanki insan. Eski dostlar kalmamış eski oyunlar kalmamış etrafta kötülükler büyüdükçe büyüyor gözlerin önünde ve maalesef ki saklanacak delik bulunamıyor. Ne kaçmak çözüm oluyor ne saklanmak. Oyundan elenmek zaten mümkün değil. Bir kere çocukluğunda başladıysan oyunlara asla çıkmayacaksın bu oyunlardan. Başta ne kadar zevk aldığın önemli değil. Sonunda dizlerinin kanaması dinmeyecek bunu öğrenmelisin.