Cüneyd-i bağdadi hazretlerine, camide iken bir genç gelip:

- Allah rızası için bana yardım edin. Ben yardıma muhtaç bir kimseyim, der.

- Cüneyd-i bağdadi hazretleri bakar ki, genç sapa-sağlam bir insan, bu genç bu haliyle dilencilik yapmaya utanmaz mı? Niye çalışıp kazanmaz da dilencilikle kendini küçük duruma düşürür. Diye düşünür.

O gece Cüneyd-i Bağdadi hazretleri bir rüya görür. Rüyasında:

camide gördüğü gencin vücudu bir kebap yapılıp bir tepsiye konmuş önüne getirilir. Cüneyd-i Bağdadi hazretlerine:

- Bunu yiyeceksin derler.

Hazret “o insan etidir, yenir mi?” diye karşılı verdiğinde:

- Ya dün camide nasıl yiyordun... yine öyle yiyeceksin!.. derler.

Daha sonrasını hazret şöyle anlatıyor:

- Meğer gıybet etmişim. Hemen korku ile uyandım. Abdest alıp iki rekat namaz kıldım. Tevbe istiğfar ettim. Sabah olunca..

O hakkında konuştuğum genci aramak için dışarı çıktım. Aradım aradım, nihayet genci, Dicle nehri kıyılarında buldum ki, önüne tere koymuş onları yiyor.

Genç benim geldiğimi görünce başını kaldırarak:

- Ey Cüneyd! Camide benim hakkımda kötü düşündüğün için tövbe edip pişmanlık duydun mu? Diye sordu.

- Evet dedim...

Genç bana:

- O halde üzülme git! Dedi

ve şu ayeti kerimeyi okuyarak kayboldu..

“Ve O Zattır ki kullarından tövbeyi kabul eder, günahlarını afv eder ve ne yaptıklarını bilir.”
.
.
__________________