Herkes sevdasını kendince yaşar
Sevda ateşi herkesi ayrı ayrı yakar
Yüreği yanar insanın
Güneş doğmaz günlerine
Uyku girmez gözüne
Acısını kendince yaşar
Yakar yüreğini
Dayanamaz
Kurtulmak ister
Azad olmak ister bu azaptan
Ama bilmez ki
Her kaçış çabası
Biraz  daha aşık eder
Dahada tutkuyla bağlar
Daha da leyla eder
O da böyle sevmişti aslında
Kanmıştı yalan sözlere
Öyle sevmişti ki
Suyu ekmeği sever gibi sevmişti
Öyle sevmişti ki
Nefes almak kadar muhtaçtı ona
Acıda verse ondan gelecek her şeye razıydı
Bilirdi  aslında
Ne onunla yapabilir ne de onsuz
Peki şimdi ne olacaktı
Bi daha böyle sevebilecek miydi
Bu kadar hesapsızca yalansızca
Yüreği bu kadar net gösterebilecek miydi
Dibine kadar batabilecek miydi sevdaya
Gözü kara girebilecek miydi
Ne kadar da hırpalanmıştı
Bu talanlar ne kadarda örselemişti yüreği
Bi çıkmazdaydı aslında
Şimdi bi yol ayrımında
Karışık aklı
Ya kalbi dinleyecek ya aklı
Kalp sicilide pek temiz değildi hani
Unutmamıştır unutamamıştır
Kalbin atığı çizikler daha geçmemiştir çünkü
Şimdi ne olacaktı  kimi dinleyecek ti
Hangi yol mutluluğu vaad eder
Hangisi huzura götürürdü
Yolun sonunda mıydı yoksa başında mı
Sonucu kestiremiyordu
Ama şunu iyi biliyordu
Ne zaman kalbe kansa
Hep hüsrana uğramıştı
Katışıksız verdiği sevginin
Karşılığını alamamıştı
Hep terk edilişi yaşamıştı
Bu sefer aynı hataya düşmeyecekti
Farklı bi seçim  yapacaktı
Bu sefer terk edilen değil terk eden olacaktı
Bu seçiş ya son ya da başlangıç olacaktı
Bunu zaman gösterecekti