ÇIKMAZ SEVDA
Herkes sevdasını kendince yaşar
Sevda ateşi herkesi ayrı ayrı yakar
Yüreği yanar insanın
Güneş doğmaz günlerine
Uyku girmez gözüne
Acısını kendince yaşar
Yakar yüreğini
Dayanamaz
Kurtulmak ister
Azad olmak ister bu azaptan
Ama bilmez ki
Her kaçış çabası
Biraz daha âşık eder
Dahada tutkuyla bağlar
Daha da Leyla eder
O da böyle sevmişti aslında
Kanmıştı yalan sözlere
Öyle sevmişti ki
Suyu ekmeği sever gibi sevmişti
Öyle sevmişti ki
Nefes almak kadar muhtaçtı ona
Acıda verse ondan gelecek her şeye razıydı
Bilirdi aslında
Ne onunla yapabilir ne de onsuz
Peki, şimdi ne olacaktı
Bi daha böyle sevebilecek miydi?
Bu kadar hesapsızca yalansızca
Yüreği bu kadar net gösterebilecek miydi?
Dibine kadar batabilecek miydi sevdaya
Gözü kara girebilecek miydi?
 Şimdiyse bir çıkmazda
Yol ayrımında
Karışık aklı
Ya kalbi dinleyecek ya aklı
Kalp sicilide pek temiz değildi hani
Unutmamıştır unutamamıştır
Kalbin atığı çizikler daha geçmemiştir çünkü
Bu talanlar ne kadarda örselemişti yüreğini
Hangi yol mutluluğu vaat eder
Hangisi huzura götürürdü
Yolun sonunda mıydı yoksa başında mı?
Sonucu kestiremiyordu
Ama şunu iyi biliyordu
Ne zaman kalbe kansa
Hep hüsrana uğramıştı
Katışıksız verdiği sevginin
Karşılığını alamamıştı
ne kadarda hırpalanmıştı
Bu sefer aynı hataya düşmeyecekti
Farklı bir seçim yapacaktı
Bu sefer terk edilen değil terk eden olacaktı
Bu seçiş ya son ya da başlangıç olacaktı
Bunu zaman gösterecekti