YANLIZIM;
HAYALİN DÜŞMEZ DUVARLARIMA...
SEN GİTTİN AMA;
SİLİNMEDİ AYAK İZLERİN,
SOKAĞIMDA HALA...
İSYANIM TANRIYA...
İSYANIM DÖNÜP BAKMADAN ARDINA...
GİTTİĞİN AKŞAMA..........

Bir tanem hep bekledim geri dönmeni; gece, gündüz. her saat başı
daha da büyüdü özlemin, aşkımın büyüdüğü gibi. Seni hep beklediğim yerde;
o pencerenin önünde bekledim. Bazen geceleri sabaha kadar, bazen de uykuya
dalarak. Dönmedin...Bir kere de olsa gecemi aydınlatmadın o güzel yüzünle.
Gelmedin yüreğime, sevmedin yine deliler gibi beni.Bir umut dedim; geri döner.
Beni koyup gitmez yaban ellere. GİTTİ...Arkasına bakmadan, ne olacağımı
düşünmeden gitti. Kaybettik bu aşkı, beni kaybetti...
Biz kaybettik bu aşkta. Yüzümüz gülmedi hiç bir zaman.
Ben ağladım, o ağladı. İkimiz de bittik artık. Ben bittim, bitirdi beni o büyük
sevdasıyla. Yetmedik birbirimize. Dayanamadık artık bu acılara. Pes ettik,
hiç savaşmadan çekip gittik bu aşktan. Hem de bir kere dönüp bakmadan.
Oysa ne hayallerimiz vardı geleceğe dair, ne düşlerimiz. Hangimiz yıktı bu aşkı,
hangi eller ayırdı bizi söyle sevdiğim? hangi yasaklar. Hiç bitmeyecek dediğimiz
bu aşkı sen bitirdin hem de kendi ellerinle, acımadan, kimseyi dinlemeden ezip
geçtin beni, sevdamızı, o deli aşkımızı. Şimdi ben ağlıyorum yokluğuna, ben acı
çekiyorum her gece ve ben isyan ediyorum sensizliğe. Gecelerim haram oluyor
bana. Sen yoksun, gözlerin yok gecelerimde. Yıldızlar gibi parlayan yüreğin yok
yanımda. Biliyorum artık geri dönmeyeceğini. Bakışından, kaçırışından belli
yüreğini. Sanki hiç tanımamış, hiç hayatına girmemiş gibi davranıyorsun. Beni
siliyorsun yüreğinden, tüm benliğinden. Bana sensizliği öğretmeden gidiyorsun.
Ben ne yapacağım, nasıl yaşayacağım seni hiç ilgilendirmiyor; biliyorum.
O yüzden sana lanet ediyorum, seni sevmemek için elimden geleni yapıyorum
ama bir faydası olmuyor. Yine seviyorum;
Allah kahretsin yine ölüyorum senin için her gece. Yokluğun bir hançer gibi
batıyor gönlüme. Her gün biraz daha eriyorum sevdanla. Herkes görüyor:
ya sen; gözlerin kör olmuş bir kere. Senin için yanan beni bir türlü
görmüyorsun.
Allah kahretsin sevmiyorsun beni...
Çok mutluydum bir zamanlar. Onun yanında, onun kollarında. Onunlaydım
her gün,her saat. Nasıl da birbirimizi delicesine severdik. Beraber güler,
beraber ağlardık. İkimiz bir bütündük sanki. O kadar sıkı tutunmuştuk ki
birbirimize bizi hiç kimse ayıramaz derdik her zaman. Bazen birbirimize şakalar
yapardık. Bir gün ben ayrılalım deyip çekip gitmiştim yanından.İki dakika sonra
yanına gittiğimde arkadaşına sarılmış ağlıyordu.
Yanına gittim; boynuma sarılıp "ne olur beni bırakma, ben sensiz yaşayamam"dedi.
O anda beni ne kadar çok sevdiğini anlamıştım.

Şimdi ise inanamıyorum beni bırakıp gittiğine. Bu sözleri söyleyen
sürmelime inanamıyorum. Benim onu bırakmamdan korkarken o beni bıraktı.
Bu olamaz dedim kendi kendime. Sabah olacak, sürmelim yanıma gelecek ve
beni sevdiğini söyleyecekti..
Kaç sabahlar, kaç mevsimler geçti üzerinden ama o dönmedi, gelmedi bir
daha geri. Nasıl olurdu; bu kadar zaman geçmesine rağmen hala aklım almıyor
beni bırakıp gittiğine. Zaman bitiyor artık, o gidiyor yüreğimden bir daha
dönülmeyecek yollara. Bana o gün yalvardığı gibi yalvarıyorum ona ama her
defasında bir adım uzak duruyor bana. İstemiyor beni; biliyorum. Her
defasında başkalarının bunu söylemesinden sıkıldım artık. Biliyorum
dönmeyecek bir daha geri. Gerçekten bunu söylemek o kadar zor ki; bir de
yüreğime söz geçirebilsem her şey, bütün acılar bitecek yüreğimde ama
olmuyor işte ne yapsam da olmuyor. Söküp atamıyorum yüreğimden.
Unutamıyorum onu.Unutmanın bu kadar zor olduğunu, gecelerimi
zindan edeceğini, her gün ağlayacağımı hiç bilmiyordum. Onun yokluğunda tüm
acıları yaşadım. Hayatın ne kadar kalleş olduğunu anladım.
Ne yapalım bizim de kaderimiz buymuş.
Ömür boyu böyle yaşayacağım.....




Bu bile zor aslında; ömür boyu onsuz yaşamak. Her gece hayaliyle uyumak
ve her gün hayaliyle uyanmak güne. Bir zaman geçtikten sonra başkasının
kollarında açmak gözünü güne. Yanında onun olmasını isterken başkasının olması.
Ne kadar acı bir şey başkasının olmak. Ne kadar ağlasam da bizim de sonumuz
bu olacak; eminim. Kahrolacağım, her gün ağlayacağım, o büyük aşkımıza her
zaman yanacağım. Elden bir şey gelmeyecek işte, ikimiz de başkasının olacağız.
Onunlayken bunları hiç hesaba katmamıştık. Sadece ikimiz vardı. Kimse
yerimizi alamayacaktı. Ben onun olacaktım. Hayat boştu o zamanlar bize.
Ne acılar olduğunu bilmiyorduk. İşte ayrıldığımız zaman anladım başkasının
olmak diye bir duygu olduğunu. Şimdi bunu düşünüyorum; sen başkasının
olursan yaşayamam. Bu sözleri söyleyen insan hiç arkasına bile bakmadan
gidiyor.
Allah kahretsin başkasının olmama izin veriyor....
Ölüyorum artık, bitiyorum onsuz geçen gecelerde. Nasıl dayanır bensiz.
Bir zamanlar benim için ölen kişi şimdi nasıl hayatını yaşar. Aklımda o kadar
soru işaretleri var ki, birini söylesem birini unutuyorum. Ben artık o hariç her
şeyi unutuyorum; kendi hayatımı bile, geleceğimi bile unutuyorum.
Bir insan bu kadar sevebilir mi diye düşünüyorum. Bizim kadar kimse bu kadar
acı çekti mi diyorum. Allah’ım ben çıldırıyorum. Artık onun yokluğundan
saçmalıyorum. Bir kere gelse, bir kere sarılsam ona, bir kere sevdiğini söylese
bana; inan ki yeter bir ömür,yeter onsuz geçecek yıllara. Ne olur Allah’ım son kez
gelsin yanıma.
NE OLUR........
Hayatım bitiyor artık. Bir gün göz yaşlarıma boğulup gideceğim bu
hayattan. Şimdi bile ağlıyorum. Onun yokluğuna dayanamıyorum artık.
Gidiyor artık, bitiyor işte bu dönem de. Bir daha göremeyeceğim onu biliyorum.
Biliyorum bir daha onunla olamayacağımı. Bunu içim yanarak söylemek zorunda
kalıyorum. Allah’ım ben ne yapacağım artık, nasıl hayatımı onsuz yaşayacağım,
nasıl bitecek onsuz bu günler. Nasıl gönlüme kabullendireceğim bu onsuzluğu.
Nasıl yüreğim dayanacak. NASIL....
Allah’ım ne olur yardım et bana; deliriyorum artık.
Ne olur son bir kez daha sarılayım ona, ne olur......


Yüreğimde daha o kadar kopacak feryatlar var ki; hiç bir sayfalar yetmez.
Sadece şunu söylüyorum; ne yapsam da unutamayacağım onu,
seveceğim ömür boyu, özleyeceğim o güzel kokusunu ve
onun hasretiyle kapatacağım gözlerimi.............

BİTİYOR İŞTE, O BÜYÜK SEVDAMIZ BİTİYOR ARTIK;
BEN BİTİYORUM........