nisan ayıydı.benım dogum gundumdu. okulla istanbula gittik gezıyoruz .topkaspı sarayı,ayasofya falan gezıcez.topkapı sarayından b ayasofyay kadar yuruduk çunkü yakındı bırbırıne.neysebız arkadasımla arkadan muhabbete ede ede gelıyoruz. ama sıradan baya bı uzaktık.bunlarda iki arkadas bızım arkamızdalar.göya sırayı topluyolar neyse ismimizi falans ordular tanıstık muhabbet ettık.o ana denk kısmse için ağlıyacagımı dusunmemesıtım helede bı erkek için. sıra vapurla bogazda turu geldı.bı sarkı caldı önce bellığimde herkes kendın geçmişsenıne soyluyordu.gidersen bu gun bu evden bu can bu hayat düşer gözümden belkide bizim sarkımızdı .yanımda oturuyodu konusmuyoduk belkı ama kokusu hala burnumda.karsıda mola verık.bizi daha ıyı tanısmak için cagırdılakr gıtmedık. pzt gunu okula geldıgımızde arkadası arkadasıma teklıf ettı 2 ay cıktılar.oda unutamadı ama ona deger bırıryle bırlıkte.oysa teklıf ettıler kızlar benım yerıme haberım olmadan buyusunde gelsın demış.halbıki 2 yaş avrdı aramızda ve oda lise ögrencıydi.anlamadı hep gözlerim onu aradı.her an hardakıka her sanıye onu aradım ve ağladım. 2s ene peşinden kostum ve her gelen teklıfi reddettım.şimdi son senemız belkı bıarzda olsa anladı beni öyle bır gözlerime bakıyo ki dedım senı ben kadars even bulamazssın. bens senı kısmenın sevemeyecegı kadar coks evdım.taptım anlamadı.şimdi artık bos gerı donemem sana gururum artık aşkımdan öte oldu ama son kez msj cekıcem bekle bırazda sen acı cek.ağlamak neymiş ögren.belki ben sana sevmeyi ögretemem ama senden bana unutmayı ögretemezsin