BABAMA MEKTUP



Baba; Benim neden olmadı bisikletim uçurtmam?
Neden olmadı spor ayakkabılarım?
Her yıl okul gezisi olurdu, onların hiçbirine neden gidemedim
Bahçe içinde yıkık dökük bir evimiz vardı.
Hep özendim üç, dört katlı evde oturanlara
Balkondan seslenip Mehmet efendi iki ekmek, 2 paket çığlıklarına
En güzel kıyafetim okul üniformamdı,
Yoktu yeni alınmış bir giysim
Yeğenlerimin küçüklükleri ile büyüdük hep
Yazları anneanneme giderdik,
Otobüse bindiğimizde, çocukluk işte hep birşeyler yiyip içmek isterdik.
Birkes ekmek arası almıştın
Onun tadını hiç unutmadım baba
Bir daha o ekmek arasından hiç, ama hiç almadın
Arka bahçedeki çitlenbik ve yıkılmış dut ağacı oldu oyuncağımız
Oyuncak diye bahsedildiğinde ilk aklıma bu geliyor baba
Ben iyi kötü Lise' yi bitirdim,kardeşlerim onu bile yapamadı
Yüklediniz çoçuk denecek yaşta hayatın yükünü omuzlarımıza
Ara sokaklarda peynir sattık, balık sattık
Okuldan arkadaşlarımızı gördüğümüzde
Kaçacak delik arardık, alay edilmekten utandık.
Biz hep seni suçladık, seni yargıladık.
Bizler için hiçbir şey yapmadın baba

Ama şimdi anlıyorum, hayat çok zormuş
Böyle bir mektubu çocuğum bana yazacak diye
Ürküyorum korkuyorum, baba...

DİLEK MERİÇ

alıntıdır: