AYPERİM
Dün bir gül yollamışsın
Kokusuna gizlemiş bir dil yolamışsın Ayperim
Dayanamıyorum artık
yalvarıyorum ne olur
durma gel diye
Yüregimden tutuşan
saçlarımdan tutuşan
ömür bir yel diye
Oysa biliyorsun
dördüncü mevsimimi de çoktan tüketigimi
zemheri tipilerine karışıp
tükenip bittigi
Oysa biliyorsun
ayaklarımın göz hapsinde ki naçarlıgını
ve yüregimin ayaklarımda tutsak kaldıgını
Yaşam öğünürken zaman degirmeninde
törelerin gençligimi nasıl çaldıgını
Şimdi mümkünmü eyy Ayperim
cemreyi yeniden düşürmek buzul yüregine
Yada anıları sil baştan yaşamak
sil baştan yaşamak yaşanmamışları
o kadar kolaymı zamanı mühürleyip
günü batıdan dogurmak
bir günde olsa
Miladım sendin Ayperim
bir düş görmüştüm
yirmi beş yıl evel
üç yıl uyanamadım
gelde bana sor
bir ömre deger.
Sonra ayrılıklar girdi araya
evlilikler girdi
Can,canı dogurdu
can cana boguldu
çocuklr girdi
Her aşk bir düştür
uyanınca biter
Her düş bir aşktır
yaşamaktanda beter
Ben,seni hep düşlerimde gördüm
Uyanınca yoklugunda sevdim Ayperim
Varlıgın kadar güzeldi.
Sen yoksun aslında biliyorum
Ellerin yok
ayakların yok
gözlerin yok
Ama varsın
Bak bir kuş konuyor pencereme
yagmur yagıyor,
yıldırım çakıyor
Bir çocuk aglıyor bahçemde
göz yaşlarına boguluyorum
Yoklugunda varsın Ayperim
varlıgında yoksun
yirmi iki yıldır
Bir ömür borçlandım yaşama
Bir can kiraladım,
kefili sendın
son taksidim boynumda
tökezlenen yüregimle ödüyorum
Gel diyorsun bana
Gel diyorsun bana
Ben,benim bensizligime
sana gidiyorum
Vakit çok geç
yorgunum
kolarım kalkmıyor Ayperim
benden bu kadar
kendi ataşına yanan
tenden bu kadar
Yolsuzlugun kavşagında
bir yol ayırımındayım
Hiç dermanım kalmadı
bununda farkındayım
Dün tükendi
gün tükendi
Can,göge yöneldi
yön tükendi
Çok geç ögrendim
Çok güç ögrendim
Yaşamak için aşk
aşk için yaşamak gerek
Yoksa ikisinden biri
mümkünmü
atmaz Ayperim
atmıyor bu yürek... AYPERİM