Kimileri vardır, hep yaşamın kıyısında kalmayı tercih ederler. Ayakları yere basıyorsa güvenlidir orası, güvende hissettikleri yerler ise aradıkları yerlerdir. Yaş amlarını sağlayacak kadar birşeyleri vardır, bazen fazlası da vardır onlar için.

Daha fazlasını hayal bile etmezler, bazen sadece başkalarını eleştirmek veya kıskanmak için hayata geldiklerini bile düşünenler vardır. Kendileri dışında herkesin, kendisi için yaşadığını zannederler. Karışık değildir onlar için yaşam, onlar en doğru, en iyi, en dürüsttür ve tüm dünya ona  karşı olsa da sadece onu mutlu etmek için dünyaya gelmiştir. O kavga etmez, sevmez, gülmez, ağlamaz sadece seyreder, çünkü seyredenler asla incinmezler.

Bir de yaşamın içine doğanlar vardır. Ağız dolusu kavga ederler, gülerken gözlerinin içi bile eşlik eder ona. Ağladı mı hıçkıra hıçkıra, sevdi mi ölesiye sever. Kazanır, kaybeder, yeniden işe koyulur yeniden kazanır, yeniden kaybeder.

Yaşamak bir oyundur onlar için.Her gün yeni bir bölüm, yeni bir film çekiliyormuş gibi heyecanla, umutla yaşanır onlar için. Kimi gün çekilen acıların son bulacağı gün olarak beklenir, kimi gün ise dost bir martıyı seyretmek için beklenir. Bazen hatıram olsun diye küçük fidanlar dikilir geniş düzlüklere, bazen kaybolup gitmek için kalabalıklarda sıradan bir fotoğraf olmayı tercih ederler.

Özgürlük önemlidir onlar için, kendisi gibi olmak ve farkedilmek önemlidir. Belirli kalıplara uymazlar, kendilerine kalıplar koymazlar. Yaş amayı büyük bir aşkla sevdikleri gibi, ölmek te vuslattır sevgiliye, en sevilene.

Aslında iki türlüdür yaşamak; ya yaşarsın ya da seyredersin. Tercih senin, yaşamak istiyorsan, mutlu olmak istiyorsan, acı çekmek veya var olmak istiyorsan korkmadan yaşaman gerek...

iki unsurda hayatımızın bir parçası degilmi.yaşamak bazen kişinin istemesi ile olmuyor,ne kadar ne kadar biliyorum de,ne kadar özgürce hareket et,ne kadar başaracagım de her şey tamam de ama sonunda bakıyorsunuz hiç biri olmuyor degilmi emegine saglık arkadaşım