Aşıklar


Diller sükût eder, kalpler konuşur
Aşk oku yayları gerdiği zaman
Yüzler asılsa da, gözler gülüşür
Âşıklar gözgöze geldiği zaman

Sanki dünya değil, gönüller döner
Ay gökte kaybolur, yıldızlar söner
Geceler uzamaz, gündüze döner
Âşıklar başbaşa kaldığı zaman

Kalpte kalp taşıyan olur mu yalnız
O gönülde sultan, o gökte yıldız
Unutulsa bile bırakır bir iz
Sevda bir gönüle girdiği zaman

Sevgi gönüllere sel olur akar
Bentleri devirir, setleri yıkar
Aşıklar bu selden yaralı çıkar
Sevgiliden kem söz duyduğu zaman

Her sevgi gönüle düştüğü ilk gün
Yeni bir fidandır, taze bir sürgün
Yaşanır gönülde en acı vurgun
Sevgili selâmı kestiği zaman

Âşıksan mısralar yazar durursun
Suâl sorar, kendin cevap bulursun
Gün gelir elbette pişman olursun
Ayrılık rüzgârı estiği zaman