Yoğun bakım ünitesindeydi aşk..Aradığı yürek bulunmuyordu..

Çünkü savrulmuştu,kırılmıştı..Oyuncak değildi dayanamazdı elbet..

Önce sevilmedi...Çok sevdi,her şeyini verdi.Adeta tutulmuştu..Ritimleri birbirine tutmaz olmuştu.Ama sevilmedi,sevilen adam kıymet bilmedi..Belki de yürek kader bu diyemedi..Sineye çekti sevilmemişliğini,sustu..

Gün geldi o da sevildi ya da sevildiğini sandı..Güller açtı yüreğinde..Tekrar çarptı hızlıca..Hayat güzeldi..Artık yeşil başka güzeldi..Bahar daha bir güzel kokuyordu..İnsanlar daha mı güzeldi?...Evet evet hayat güzeldi...

Ahh yürek..Kadersiz yürek..Soldun sarardın demek..Kim düşürdü seni bu hale?..

El oğlu...yanar mı?...Verdiği söz tutar mı?..Gayri aldatılmak da vardı..Aldanmak...Her şeyi yalan saymak..Nasıl dayanır buna yürek?..Soldu sarardı demek,atmaz oldu,çarpmaz oldu,görmez oldu..Yürek sustu...

Şimdi yoğun bakımdaydı aşk..Kan en soğuk kandı..Aldatılmak soğumak, buz kalmaktı yanarken...

El oğlu arar mı dersin?
El oğlu yanar mı dersin?

Eğer arıyorsa

'aradığı yüreğe ulaşılamıyor'

..ALINTIDIR..