Bir derdim var ama anlatamıyorum.
Yanımdasın, yakınımdasın, taa içimde,
olup varıp sana varamıyorum.
Kınası kurumamış ellerimi uzatıyorum sana
kuruyor, kupkuru çöle dönüyor sevdiğim.
En güzel şiirlerimi sana yazmak istiyorum
yanıyorum, yakıyorum ama yazamıyorum.
Ölü denizlerimde boğuluyorum hep
aldığım her nefeste seni soluyorum.
Tutunuyorum senle kuvvetlice hayata,
cesurca dikilirken hayalin başucumda,
ben serabınla avunuyorum.
Yokluğun, varlığına soyunuyor
ben ise varlığında yok oluyorum.

Bir derdim var ama anlatamıyorum.
Sandıklara saklıyorum kelimelerimi,
olup varıp gün yüzüne çıkaramıyorum.
Vuslatınla besliyorum nazenin hayallerimi,
tüm yollarımı sana çıkarmak istiyorum.
Gidiyorum, geliyorum ama varamıyorum.
Yıldızlar ağıt yakıyor bu halime,
yağmurlar bana ağlıyor hep birlikte.
Sanma bîçareyim, ya Mûcîb her dem dilimde
Dua dua yükselen ümitlerle yaşıyorum,
nakış nakış örülürken hayalin başucumda,
ben serabınla avunuyorum.
Ruhumda çözülüyor en kor alevler
ben ise sıcaklığında donuyorum.

Gülün Dikeni...


Gülün dikeni battı dün parmağıma ve hala gülümseyerek bakıyorum parmağımdaki sıyrığa...


Kızmadım...çünkü gülün dikeni batmadan önce şükretmiştim;


"Ya Rabbi, ne kadar güzel yaratmışsın" demiştim. Kızamadım çünkü bir dakika önce güzel kokusunu sineme çkmiştim, bakmaya kıyamamış dokusuna hayran kalmıştım, çünkü batmadan önce yüreğime koymuş onu sevmiştim...dikenini unutmuşmuydum? unutmuşmuydum dikeni..unutmuştum işte...


acıtmayayım diye dokunmaya çekindiğim , ince ve derin bir yara açmıştı parmagıma... gülümsedim yarayada...süzülen iki damla kanad... çünkü o yarayı açan bakmaya kıyamadığım o güldü...


Sevdiklerimizin yüreğimizde açtıkları yaralarda aslında o gülün açtığı yara gibi değilmiydi...
İnce ve derin bir yara..aslında çok önemsiz gibi görünse de her kımıldıyışımızda yüreğimizi inceden sılatan yara...Ama dostlarınız o yarayı açmadan önce siz muhabbet dolu kokularını sineye çekmiştiniz..zamanı, mekanı ve kalbinizi kaylaşmiştiniz..yarayı açmadan önce siz onları kalbinize koymuştunuz...kızabilirmiydiniz..kızamazdınız elbet...


Sevdiklerimizin açtıkları yaralarda o gülün açtığı yara gibi ince ve derin...ama yarimiz yarayı açmadan önce biz şükretmiştik, kokusunu sinemize çekmiş, bakmaya kıyamamıştık..dikenini unutmuşmuyduk...unutmuştuk tabi...Ama biz gülümsemeliyiz yaraya...belki süzülen iki damla kanamada.. gülümsemeliyiz işte...


Çünkü o yarayı açmadan önce biz onu kalbimize koymuştuk ve sevmiştik...

ayy ikiside çok gsl mihrali ama ben ikincisini çok beğendimm çok çok beğendim

aslında öyle kolay kolay dışardan şiir alamam arşivime ama bunu gerçekten çok beğendim arşivime almamın bir sakıncası var mı mihrali???