Ashaptan Abdullah b. Revâha [r.a], Resûlullah [s.a.v] tarafından Hayber bölgesindeki arazilerin ürünlerini tesbit, teftiş ve taksimi ile görevlendirilmişti. O bölgede müslümanlarla anlaşma yapmış olan yahudiler yaşıyordu.

Abdullah b. Revâha [r.a] her sene gelir, ne kadar ürün yetişmişse tesbit eder, yarısını kendilerine ayırmalarını, yarısını da İslâm devletine teslim etmelerini söylerdi.


Yahudiler, Hz. Peygambere [s.a.v] gelip onun tesbit ve taksim konusundaki aşırı titizliğinden şikâyet ettiler. Bir ara da kendisine rüşvet teklif ettiler. Bunun üzerine Abdullah [r.a] onları toplayarak şöyle dedi:

"Ey Allahın düşmanları, bana haram mı yedirmek istiyorsunuz? Vallahi ben, bana insanların en sevimlisi olan bir peygamberin yanından geldim. Siz ise bu küfür halinizle varlıklar içinde hiç sevmediğim kimselersiniz. Bununla birlikte, size olan kızgınlığım ve Hz. Peygambere [s.a.v] olan sevgim beni, size karşı adaletsiz davranmaya sevketmez. Ben, anlaşmaya göre hakkınız ne ise onu size veririm."

Bunu işiten yahudiler,

"İşte gökleri ve yerleri ayakta tutan adalet budur" dediler. [İbn Kesîr, el-Bidâye ven-Nihâye, 4/199; Kandehlevî, Ha-yâtüs-Sahâbe, 2/164.]

Yüce Allah müminlere yeryüzünde hakkı ayakta tutma görevi vermiştir. Sadece hakkı korumak için hâkim ve şahit olmamızı emretmiştir. Mümin, dost-düşman ayrımı yapmadan, kim haklı ise ona hakkını vermekle yükümlüdür. Kendi zararına da olsa hakkı söylemekle görevlidir.

Kim hakkı korursa Cenâb-ı Hak da onu korur.

Herkesin niyetine ve işine şahit olarak yüce Allah yeter.

Onun güzel isimlerinden biri de Hakktır.