Ayrıntılı Konu Bilgileri
Sayfa BaşlığıKonu: Afetmememin AğırLığı....
Mesaj SayısıMesaj Sayısı: 0 cevap var
OkumaGösterim: 766
Google Özel Arama

Gönderen Konu: Afetmememin AğırLığı....  (Okunma sayısı 766 defa)

0 Üye ve 1 Ziyaretçi konuyu incelemekte.

    Sut@nesi

  • Özel Üye
  • *

  • İleti: 2090
  • Rep: +114/-1
  • Cinsiyet: Bayan
    • MSN Messenger - sutanesi@sevdaligul.com
    • Profili Görüntüle
  • Çevrimdışı
Afetmememin AğırLığı....
« : 15 Haziran 2007, 12:41:40 »


 

Affetmemenin Dayanılmaz Ağırlığı

Bir lise öğretmeni günün birinde derste öğrencilerine bir teklifte
bulunur:
"Bir hayat deneyimine katılmak ister misiniz?"

Öğrenciler çok sevdikleri hocalarının bu teklifini tereddütsüz kabulederler.

"O zaman" der öğretmen. "Bundan sonra ne dersem yapacağınıza da söz
verin." Öğrenciler bunu da yaparlar.

"Şimdi yarınki ödevinize hazır olun.Yarın hepiniz birer plastik torba ve beşer kilo patates getireceksiniz!"

Öğrenciler, bu işten pek birşey anlamamışlardır. Ama, ertesi sabah
hepsinin sıralarının üzerinde patatesler ve torbalar hazırdır. Kendisine
meraklı gözlerle bakan öğrencilerine şöyle der öğretmen:

"Şimdi, bugüne dek affetmeyi istemediğiniz her kişi için bir patates alın,o kişinin adını o patatesin üzerine yazıp torbanın içine koyun."

Bazı öğrenciler torbalarına üçer-beşer tane patates koyarken, bazılarının
torbası neredeyse ağzına kadar dolmuştur.
Öğretmen, kendisine "Peki şimdi ne olacak?" der gibi bakan öğrencilerineikinci açıklamasını yapar:

"Bir hafta boyunca nereye giderseniz gidin, bu torbaları yanınızda
taşıyacaksınız. Yattığınız yatakta, bindiğiniz otobüste, okuldayken
sıranızın üstünde.. hep yanınızda olacaklar."

Aradan bir hafta geçmiştir. Hocaları sınıfa girer girmez, denileni yapmış olan öğrenciler şikayete başlarlar:

- "Hocam, bu kadar ağır torbayı her yere taşımak çok zor."
- "Hocam, patatesler kokmaya başladı. Vallahi, insanlar tuhaf gözlerlebakıyorlar bana artık."
- "Hem sıkıldık, hem yorulduk..."

Öğretmen gülümseyerek öğrencilerine şu dersi verir:

"Görüyorsunuz ki, affetmeyerek asıl kendimizi cezalandırıyoruz. Kendimizi ruhumuzda ağır yükler taşımaya mahkûm ediyoruz. Affetmeyi karşımızdaki
kişiye bir ihsan olarak düşünüyoruz, halbuki affetmek en başta kendimize yaptığımız bir iyiliktir..
Resimlerin Görüntülenmesine İzin Verilmiyor. Üye Ol ya da Giriş Yap


Paylaş delicious Paylaş digg Paylaş facebook Paylaş furl Paylaş linkedin Paylaş myspace Paylaş reddit Paylaş stumble Paylaş technorati Paylaş twitter