Hoşgeldiniz
Ziyaretçi
. Lütfen
giriş yapın
veya
kayıt olun
.
22 Kasım 2024, 01:27:28
Ana Sayfa
Yardım
Ara
Takvim
Giriş Yap
Kayıt Ol
GüLe SeVDaLi BiR GeNçLiK
»
AŞK VE HAYAT
»
Hayat ve Yaşam Sahası
»
Hayata Dair Yazılar
»
Afetmememin AğırLığı....
Ayrıntılı Konu Bilgileri
Sayfa Başlığı
Konu
: Afetmememin AğırLığı....
Mesaj Sayısı
Mesaj Sayısı
: 0 cevap var
Okuma
Gösterim
: 766
Google Özel Arama
« Askerden MEktup
|
GÜNÜN SÖZÜ (15.06.2007) »
Yazdır
Sayfa: [
1
]
Aşağı git
Gönderen
Konu: Afetmememin AğırLığı.... (Okunma sayısı 766 defa)
0 Üye ve 1 Ziyaretçi konuyu incelemekte.
Sut@nesi
Özel Üye
İleti: 2090
Rep: +114/-1
Cinsiyet:
Afetmememin AğırLığı....
«
:
15 Haziran 2007, 12:41:40 »
Affetmemenin Dayanılmaz Ağırlığı
Bir lise öğretmeni günün birinde derste öğrencilerine bir teklifte
bulunur:
"Bir hayat deneyimine katılmak ister misiniz?"
Öğrenciler çok sevdikleri hocalarının bu teklifini tereddütsüz kabulederler.
"O zaman" der öğretmen. "Bundan sonra ne dersem yapacağınıza da söz
verin." Öğrenciler bunu da yaparlar.
"Şimdi yarınki ödevinize hazır olun.Yarın hepiniz birer plastik torba ve beşer kilo patates getireceksiniz!"
Öğrenciler, bu işten pek birşey anlamamışlardır. Ama, ertesi sabah
hepsinin sıralarının üzerinde patatesler ve torbalar hazırdır. Kendisine
meraklı gözlerle bakan öğrencilerine şöyle der öğretmen:
"Şimdi, bugüne dek affetmeyi istemediğiniz her kişi için bir patates alın,o kişinin adını o patatesin üzerine yazıp torbanın içine koyun."
Bazı öğrenciler torbalarına üçer-beşer tane patates koyarken, bazılarının
torbası neredeyse ağzına kadar dolmuştur.
Öğretmen, kendisine "Peki şimdi ne olacak?" der gibi bakan öğrencilerineikinci açıklamasını yapar:
"Bir hafta boyunca nereye giderseniz gidin, bu torbaları yanınızda
taşıyacaksınız. Yattığınız yatakta, bindiğiniz otobüste, okuldayken
sıranızın üstünde.. hep yanınızda olacaklar."
Aradan bir hafta geçmiştir. Hocaları sınıfa girer girmez, denileni yapmış olan öğrenciler şikayete başlarlar:
- "Hocam, bu kadar ağır torbayı her yere taşımak çok zor."
- "Hocam, patatesler kokmaya başladı. Vallahi, insanlar tuhaf gözlerlebakıyorlar bana artık."
- "Hem sıkıldık, hem yorulduk..."
Öğretmen gülümseyerek öğrencilerine şu dersi verir:
"Görüyorsunuz ki, affetmeyerek asıl kendimizi cezalandırıyoruz. Kendimizi ruhumuzda ağır yükler taşımaya mahkûm ediyoruz. Affetmeyi karşımızdaki
kişiye bir ihsan olarak düşünüyoruz, halbuki affetmek en başta kendimize yaptığımız bir iyiliktir..
Mesajı Paylaş
|
Kayıtlı
Resimlerin Görüntülenmesine İzin Verilmiyor.
Üye Ol
ya da
Giriş Yap
Yazdır
Sayfa: [
1
]
Yukarı git
« Askerden MEktup
|
GÜNÜN SÖZÜ (15.06.2007) »
Konuyu Paylaş